Vedat Günyol’dan yarınlara...

Vedat Günyol adını, ilk ne zaman duydum, onun bir yazısını ilk ne zaman nerede okudum diye düşündüğümde bütün yollar yine Cumhuriyet gazetesine çıkıyor...

Haydi gençler!

Ne zamandır bana heyecan verici bir uygulamayı sizlerle paylaşmak, yazmak istiyordum; bir türlü fırsat olmadı! Uygulamanın, tasarının adı “Nâzım Hikmet Söylüyoruz, Nâzım Söylüyoruz” 

Kadın katliamı durmasın diye!

Önce iyi haber: Bravo Danıştay’a! Bravo savcı Nazlı Yanıkdemir’e! Bravo itiraz eden tüm kadınlara ve kadın kuruluşlarına! İstanbul Sözleşmesi’nin feshine karşı Danıştay, kararın Anayasa Mahkemesi’ne gönderilmesini ya da bu kararın iptaline karar verilmesini talep etti! Savcı, bir gecede “İstanbul Sözleşmesi’ni yok sayıyorum” kararının anayasaya aykırı olduğunu belirtti. Demek ki mücadeleye devam. 

Paramparça

Hepimiz şizofren yaratıklara dönüştük. Dünyanın uygar ülkelerinde birkaç yıl içinde yaşanacak olayları biz bir gün içinde yaşayıp tüketiveriyoruz. Enflasyonla hukuksuzluk arasında; sürtüklükle gençlerin umutsuzluğu arasında; şiddet ve hoyratlıkla, güzellikler ve incelikler arasında parçalana parçalana hayata tutunmaya çalışıyoruz.

Dünden bugüne İstanbul Festivali

Uluslararası İstanbul Müzik Festivali’yle yatıp festivalle kalkıyorum şu günlerde... Başlayalı üç gün oldu ama kendimi 30 yaş gençleşmiş hissediyorum!

Suna... İdil... Ayla...

En büyük Sürtük başka büyük yok! En sürtük Büyük, başka sürtük yok! En Çürük sürtük başka çürük yok!  En sürtük Çürük, başka büyük yok!

Uluslararası İstanbul Müzik Festivali’ne doğru

Yasaklarla sarmalandığımız şu günlerde hâlâ yasaklanmayan, hâlâ direnen neyse ki birkaç güzellik var... Bunlardan biri de Uluslararası İstanbul Müzik Festivali. 50. yaşını kutlayacak olan festivalin ana teması İstanbul! 

Maguy MarIn Topluluğu İstanbul’dan İz Bırakarak Geçti: Hayatın paradoksları

Sahnede 10 dansçıydılar. Karanlığın içinden beyaza bürünmüş yüzleri, bedenleri, kirlenmiş beyaz giysileriyle başka bir gezegenden gelmiş gibi karşımızda belirdiklerinde onları birer hayalet sanabilirdiniz. Grotesktiler! 

Çeyrek asırlık Uçan Süpürge

Onların çerden çöpten yapılmış, tahta saplı süpürgeleri yok. Kara pelerinlerine bürünüp, o süpürgelere binip duvarlardan bacalardan süzülüp evlerden içeri girmişlikleri de yok. Ama mirasçısı oldukları binlerce yıllık kadınlık birikimi ve bilinciyle bu ülkenin her köşesine uzandılar, tüm dünyayı da bize getirip yeryüzünün insanlık hallerini bizlere sundular! 

Dansın Kamikaze’si...

İstanbul Cemal Reşit Rey (CRR) Salonu, çağımızın en önemli sanatçı topluluklarından birini ağırlayacak. Çağdaş dans akımları içinde kendine özgü olağanüstü bir yeri, çok farklı bir dili olan Maguy Marin Topluluğu, 27 Mayıs’ta CRR’de... Topluluğun kurucusu Maguy Marin’e, ülkesi Fransa, “Dansın Kamikaze’si” adını takmıştı. İngilizler ise “Dans eden Beckett”...

Mikis Theodorakis: Direnişten Evrensel Uyuma

18-19 yaşlarında sıska mı sıska bir çocuk…Elinde kazma kürek, toprağa koca bir çukur kazmaktadır.  Çukur iyice derinleştiğinde, çizmeli bir komut duyulur. “Gir içine!” Çocuk ve arkadaşları o koca çukura girdiklerinde üzerlerine kurşun yağmaya başlar.  Fidan boylu çocuğun adı Mikis Theodorakis’tir. Alman işgalindeki Yunanistan’da…

İki “12 Eylül”

Bugün Pazar. Bügün 12 Eylül… 12 Eylül yüreğime saplanmış bir hançer!; kapanmayan bir yara! İzleri hiç ama hiç silinmeyecek.   Malum iki12 Eylülümüz var bizim! Hangisi ötekinden daha beter siz karar verin! 

Yeniden merhaba

Sevgili okurlar,
Eşim, yoldaşım, omuzdaşım Ahmet Oral’ı (Ahmedimi) yitirince, acımı sizlerle paylaşmış; izin isteyip yazılarıma ara vermiştim.  
Bugün “Yeniden merhaba” diyorum. Daha doğrusu demeye çalışıyorum.

Ahmedim...

Dün 54 yıllık eşim, can yoldaşım, en yakın arkadaşım, omuzdaşım, çocuklarımın babası, yedi torunumun dedesi, tüm dostlarımızın sevgilisi, “Ahmedim”i, Ahmet Oral’ı toprağa verdik.

‘İp çekilince, boyun kırılır… Acımaz…’

“Sehpanın önüne geliyor. Sehpanın altında bir masa ve üstünde bir tabure var. Elleri arkasından bağlı, topuklarına kadar inen ve ayaklarına hareket olanağı vermeyen dar gömlek giydirilmiş bir insanın kendi başına masanın üzerine çıkması olanaksız. Gardiyanların yardımıyla masanın üzerine çıkıyor. Masanın üzerinde bulunan tabureye kendi kendine çıkarak tepesinde duran ilmiği başına geçirmek istiyor. İlmik iki kattır, dardır, sıkılmıştır. Kafası girmiyor. Bir gardiyan ilmiği açıyor ve genişletiyor.”

Kızıl Milva

“İtalyan şarkıcı Milva 81 yaşında öldü. Tiyatro sahnelerinde de boy göstermişti...” Geçen hafta haberi birçok yayın organı böyle verdi. O ikinci tümce, nasıl ağrıma gitti anlatamam. Boy göstermek mi? Tiyatroyla biraz ilgisi olan onun, sınırları ortadan kaldıran muhteşem bir sahne yaratığı, eşsiz bir oyuncu, gelmiş geçmiş en mükemmel Brecht yorumcusu olduğunu bilir. 

Sayenizde...

Sayenizde bir salgın nasıl fırsata dönüştürülür gördük. Fesatlığa, riyakârlığa, hainliğe...

Sayenizde, dünyada salgından en çok vaka, en çok ölüm sıralamasında ilk üçe girmeyi başardık; yine pandemide vatandaşına gelir desteği veren ülkeler arasında Arnavutluk ve Meksika’yla birlikte son üçe girmeyi başardık. 

Çocuklara

Çocuklara

Benim 23 Nisanım

Dokuz, on yaşlarındayım. İzmir, Alsancak’ta Gazi İlkokulu 5. sınıftayım. Bu sınıfın da doğrusu biraz yabancısıyım. Çünkü ilkokulun ilk dört sınıfına yine İzmir’de Özel Devrim İlkokulu’nda gitmiştim, tam ben dördüncü sınıftayken okulum kapanınca Gazi İlkokulu’na geçmiştim. Aklım fikrim hep önceki şişko mu şişko Müşerref Öğretmen’de. İlkinde sınıfta 20 kişiydik; ikincisinde 40 kişi…

23 Nisan

Çocukları, bir gün olsun şiddet sarmalından, öfke ve kin kısırdöngüsünden kurtaralım. Sonra o bir günü çoğaltalım. Bakarsınız, çocukları alıştıracağız derken, kendimiz alışıvermişiz şiddete karşı şiddet dışı yollar, yöntemler denemeye…