Aslı Erdoğan’dan mektup var

Bundan bir süre önce eş dost, PEN Yazarlar Derneği’nin üyeleri, gazeteci arkadaşlarımız bizleri telefon, mesaj bombardımanına tuttular. Biz dediğim PEN Türkiye Yazarlar Derneği Yönetim Kurulu üyeleri... Kimi sadece meraklıydı, kimi endişeli, kimi de çok öfkeli. Hepsi eşsiz yazarımız Aslı Erdoğan’ı seven okurlardı...

100. Arena di Verona Opera Festivali (2): Ustalara saygı

Bir yanda sevgili arkadaşım, kitaplarını ve yazılarını ilgiyle izlediğim Barış Pehlivan’ın sırf siyasi nedenlerle, kin, öfke, intikam duygularıyla yeniden hapse atılma tehlikesi; öte yanda geçen hafta yaşadığım birbirinden değerli anları yazıya dökmek... Bu ne büyük parçalanma ne amansız çelişki. Ama öyle işte. Önceki gün sizlerle paylaştığım çarpıcı Aida’dan sonra 100. Arena di Verona izlenimlerine devam ediyorum:

100. Arena di Verona Opera Festivali: Kristal Aida

100. Arena di Verona Opera Festivali: Kristal Aida

‘Siz Aşktan N’anlarsınız Bayım’

Dayanamıyorum gazetelere bakmaya, haberleri dinlemeye... Yaşam yorgunluğu, Türkiye endişesi, karşıdevrim uygulamaları, her şeyden kaçma tutkusu...

‘Atatürk’ün Altın Kızları’

Her şeyden bize yaşattıkları sevinç için, gurur için, mutluluk için, güven için, sevinç gözyaşları için, onur için, umut için A Milli Kadın Voleybol Takımı’na ve onlara katkıda bulunan, emek veren herkese çok teşekkür ediyorum... 

Brecht’in ‘Üç Kuruşluk Opera’sı hâlâ çok güncel: Önce ekmek, sonra ahlak

Biz ülkemizde festivalleri, konserleri, farklı görüş sunan oyunları yasaklamakla, kız ve erkek çocukları birbirinden ayırmakla, karşıdevrimi adım adım uygulamakla ilgilenirken, dünya ilimde, bilimde ve yaratıcılıkta birbiriyle yarışarak gelecek çağlara hızla ilerliyor. 

Mitler tanrılar gerçekler

Çuvaldızı önce kendime batırmalıyım. Bunca yıldır Bodrum’a gider gelir, hani neredeyse yarımadanın sanat kültür muhabirliğini yapar dururum ama bugüne dek Turgut Reis’teki Şevket Sabancı Kültür ve Sanat Merkezi’ni hiç görmemiştim. Çok ayıp etmişim. Şevket Sabancı’nın yaptırdığı ve Bodrum Belediyesi’ne bağışladığı, 2011 yılından beri galerileri, konferans salonları, kitaplığı, açtığı kurslarla tam bir kültür merkezi işlevi gören uygar medeni bir yapı. Bu kez şeytanın bacağını kırdım ve “Akdeniz Edebiyat Günleri” biter bitmez kendimi oraya attım.   

Mutluluk anları

Ülkede hukuksuzluk egemenken, toplumsal adalet ayaklar altında ezilmişken, hoyratlık bunca yoğun, ekonomik çöküntü bunca derinken, yaşamak bunca zorlaşmışken kendimize mutluluk anları armağan etmeye ne kadar hakkımız var? 

Suç ortaklığı

Sevgili Aziz Nesin... 

Bugün 6 Temmuz. Bu dünyadan göçüp sonsuzluğa ulaştığınız gün. 1995’teydik. Sizin yaralı ama her daim kükreyen kalbiniz, Sivas katliamının acısına daha çok dayanamamıştı. 

30 yıl sonra katliam sürüyor hâlâ...

Bugün 2 Temmuz. Karanlığın, yobazlığın, gericiliğin, kötülüğün, şiddetin emrindeki gözü dönmüş bir güruh önce tiyatroya saldırdı, derken Pir Sultan Abdal’ın heykelini, kitap stantlarını ve kitapları yaktılar yıktılar, sonra da insanları...

Ekmek ve Kukla Tiyatrosu

Onları ilk kez 1968 yılında Nancy Tiyatro Festivali’nde izlemiştim. “Haydi Barikatlara!” oyununda. Ardından Paris, gençliğin 68 olaylarıyla çalkalanıyordu. Onları ikinci kez 1980 Temmuzu’nda Avignon Festivali’nde izledim, “Ekmeğin Öyküsü” oyununda. 

Kral ile bir akşam

Kral ve İdil Biret, kral ve Yıldız Kenter, kral ve ben diye başlık atabilirdim ama masadaki başkalarına ayıp olurdu! Hem zaten o zaman kral değildi sadece prensti. Prens Charles’dı.

Bu pazar, sizi yine eskilere götürüyorum.

Kanatsız kuşlar nereye konar?

Kanatsız kuşlar nereye konar?

Türkiye’de özel müze denince akla ilk gelenlerden biri olan Sadberk Hanım Müzesi, bugüne dek süreli sergilerle hep geçmişimize ilişkin değerlere pencereler açtı. Ama bu kez sanat çevrelerini şaşırtan farklı bir adım attı. 

Teşekkür ederiz Azra Erhat...

6 Eylül 1982... Bundan tam 40 yıl önceydi. O gün... Yüreği ve aklı Anadolu tutkusuyla, Anadolu kültürüyle yanıp tutuşan Azra Erhat sonsuzluğa göçtü. 67 yaşındaydı. 

Kirletilen yargı

Ne rezillik ama: Gülşen’i tıktıkları hapishaneden çıkarıp ev hapsine yolladılar diye millet sevinir oldu.

Muhteşem yargı sistemimiz

Ne muhteşem, ne harikulade, ne olağanüstü bir yönetim sistemimiz, bir yargı sistemimiz var... 

Melankoli: Çağımızın hastalığı

Avusturya’daki Bregenz Festivalinde, üç güne üç temsil sığdırdım. Geçen yazımda o çok çarpıcı Mme. Butterfly ‘ı paylaşmıştım. Şimdi sıra öteki ikisinde: dünya prömiyerini yapan “Melankoli1” ve Haydn’ın az bilinen, az oynanan “Armida” operası. Birbirinden çok farklı bu iki prodüksiyonun ortak yanı, Bregenz Festivali tarafından ısmarlanmış ve de gençlere teslim edilmiş olmasıydı. İlkinden başlıyorum:

Bregenz Festivali'nde "Madam Butterfly" ezen ve ezilen ilişkisine dönüşmüştü: Kültür çatışması

Konstans Gölü’yle Alp Dağları arasına sıkışmış minicik bir kent/kasaba Bregenz. 2. Dünya Savaşı biter bitmez, buraya akın eden sanatçılar ve yerel halkın katkılarıyla kurulmuş opera ve müzik festivali 1946’dan beri sürmekte...

Bir müzikal ve düş kırıklığı

Bir müzikal yaratmak kolay iş değil. Tema, metin, libretto, beste, şarkılar, müzikal yönetim, sahne üstü yönetim, koreografi, oyuncular, şancılar, dansçılar, dekor, kostüm, ışık, aylar süren emek, çaba... Tümünü karşılayacak parasal yatırım... Bunlar kadar, o müzikalin nerede, ne zaman, hangi koşullarda sunulacağı ve nasıl lanse edileceği de önemli... 

‘Benim kedilerim’

Meğer ne çok kedi tutkunu okurum varmış! Geçen pazar “Yaşasın Kedi Müzesi” başlıklı yazımda İstanbul’da açılacak bir kedi müzesinden söz ettim ve okur mektupları, kedi fotoğrafları, kedi tabloları, kedi karikatürleri, kedi şiirleri yağmaya başladı.