Ara Güler’in ölümsüz portreleri

Ara Güler’in sergisinin adı “Bir Avuç Güzel İnsan” diye konmuş. Bir avuç olur mu hiç! Ara Güler’in merceğinin önünde koskoca Türk edebiyatı var, dünya edebiyatı var, İstanbul var, dünya var... Merceğinin önünde mi dedim, hayır hayır, aklında ve fikrinde, yüreğinde ve gönlünde bunlar, bir de insanın içini ısıtan dostluklar var... 

Güvensizlik kader olamaz...

Nicedir topluma ve hayata hep o duygu egemen artık: Güvensizlik duygusu.  

Nermin Hoca ve bir istek

Nermin Abadan Unat’ı, Atatürk, laiklik, eşitlik, bağımsızlık, özgürlük tutkunu hocayı, bu köşenin okurları tanır. Fazla söze gerek yok.

Minou ve Kelebek Etkisi...

O bir kahraman. O bir direnişçi. O bir bilim insanı, filolog. O bir siyasetçi. (Milletvekilliği, dışişleri bakan yardımcılığı, cumhurbaşkanlığı adaylığı var kendi ülkesinde.) İnsan hakları savunucusu. Toplumsal cinsiyet eşitliği mücadelesinden vazgeçmeyen bir cesur yürek. O bir kadın. 

İyi ki sanat var!

Ülkem yoksulluğa, adaletsizliğe gömülmüşken; bunları sonlandırabilmek umuduyla millet sadece ve sadece önümüzdeki seçimlere yoğunlaşmışken hâlâ kitapların yayımlanması, tiyatroların, konserlerin, sergilerin dolması bana mucize gibi geliyor; “İyi ki sanat var, edebiyat var” diyerek onlara sığınıyorum. 

Yas değil, direniş...

Bugün yas tutma, matem günü değil. Bugün bir değerlendirme günüdür, direniş günüdür.

Sanat ve Hayat

Romeo - Davetli değildik, Juliet’in ailesinin maskeli balosuna baskın yapıp girdik. Onu gördüm. Tavuk kılığındaydı. O anda...

Birikimle yaratıcılık buluşursa...

İstanbul Uluslararası Tiyatro Festivali Işıl Kasaboğlu’nun küratörlüğüyle dolu dizgin sürmekte. 24 farklı tiyatro, dans ve performansla, geniş bir yelpazeye yayılan programıyla, yerli ve yabancı dengesiyle... İyi haber: Tüm gösterilerin dolu olması, geniş ilgi çekmesi, genç izleyiciyle buluşması.

Biz ona Cumhuriyet diyoruz...

Eğer bugün toplumun yarısı acı çekiyor, geçimini sağlayamıyor, yarınını göremiyor, toplumun parlak, aydınlık, yetenekli gençleri ülkeyi terk etmek için yollar arıyorsa... Biz ona Cumhuriyet diyemiyoruz.

Kent, sanatla güzel

Tamam, İstanbul dünyanın en olağanüstü, en muhteşem kenti. Atsalar, yıksalar, satsalar da dinamizmini, sinerjisini, büyüsünü yitirmiyor! Hele bilgili, birikimli, liyakatli ellere düşerse o zaman değeri daha da taçlanıyor. Önceki gün İstanbul’u suyla yeşille, sanatla kucaklayan ve de “uçuran” iki muhteşem olay yaşadım. Tadı damağımda, kokusu burnumda, hemen paylaşıyorum. Siz yine de kendiniz gidin görün diyerek...

Yıl sonu

Yılın son gününe saatler kala, haksızlıktan, zulümden, alçaklıktan söz etmeyeceğim. Kaybetmeyi, gözden düşmeyi hazmedemeyenlerin HDP’ye yönelik, İstanbul Büyükşehir Belediyesi’ne yönelik şiddet yüklü saldırılarını da zaten gazetelerde bol bol okudunuz. Son bir gayret insan ve hayvan düşmanlığını “Beyaz Türkler hayvanlarınıza sahip çıkın” diyerek bölücülüğün, ayırımcılığın, ötekileştirmenin veciz örneğini verenleri de siz okurlara havale ediyorum. 

Bunlar yerine sizlere yıllardır sürdürdüğümüz bir güzellikten, beni mutlu eden, umut veren bir olaydan söz edeceğim.

Hainlikle kahramanlık arasında...

2021 yılının son pazarı... Size güzel, mutlu şeylerden söz etmek isterdim.. Zor bir yılı, hasta, sakat, yoksul, yoksun bir yılı geride bıraktığımız, şu son hafta moralinizi yükseltecek bir şeyler... Ama çok zor... 

Türkiye manzaraları ve yazmak...

Şimdi yaşasalardı nasıl yazarlardı memleketimden insan manzaralarını? Mesela Nâzım Hikmet? Mesela Yaşar Kemal? Mesela Aziz Nesin? 

Dolar düştü diye davul zurna halay çekenlere, zamların geri çekilmesini beklerken yeni yıl vergi zamlarını görmezden gelenlere ne önerirlerdi, nasıl bir kurtuluş savaşı? Ölümü gösterip milleti sıtmaya razı eden, ağalara, para babalarına, zorbalara, yalakalara nasıl direnirlerdi?  

Türkan Saylan adını yaşatmak ya da yaşatmamak!

Kocaman puntolarla yazılmalı. İbret olsun diye. Bölücülük yapanlar tanınsın diye. Ayrımcılık nasıl bir şeydir; kin, nefret, öfke nasıl insanı yoldan çıkarır bilinsin diye. Demokrasi kavramının D’sinden habersizler iyice anlaşılsın diye. Neymiş: 

“AKP çoğunluğu burada olduğu sürece Türkan Saylan adı hiçbir yerde yaşatılmayacaktır.” 

Bizim hikayemiz

Bu yazının başlığı “Bizim hikâyemiz” değil, “Batı Yakası Hikâyesi” (West Side Story) olacaktı. Bu kült filmin yeni versiyonunu gördüğümden beri dilimde o melodiler, ruhumda o danslar, imkânsız aşklar, nefretimde her tür kin, şiddet, öfke...

Seçkin

Seçkin, bir isim. Tiyatro eleştirmeni, yazar, eşsiz bir çevirmen, dilimizin ustası, yayıncı ve de benim yiğit arkadaşım Seçkin Selvi’nin de adı. 

Ekip Ruhu Denilen O Büyülü Gerçeklik

Kücücük bir kız çocuğu… İki oda bir salon evde, salonun ortasındaki sehpanın etrafında, bir şeyler mırıldanarak dönüp duran babasını izliyor gizlice...  Sehpadaki dosyada yeni oyun var.

Neyi reddettiler?

Bugün 5 Aralık. Aklımda bu tarih, birkaç gün öncesine bakıyorum: Bir kanun teklifi, tartışmalar eşliğinde, (koskocaman puntolarla yazmalıyım) AKP ve MHP’NİN OYLARIYLA REDDEDİLDİ!   

Refik Durbaş'a Mektup

Sevgili Refik Durbaş, 

Sen yeteneğinle, bilge, kalender, çelebi kişiliğinle, alçakgönüllülüğün, birikimin ve çalışkanlığınla gönüllerimizi fetheden, küçük sevinçlerin, derin hüzünlerin şairisin!  

“Sokaktaki insanın”, ezilenin, hakkı yenenlerin, yokluğa yoksulluğa mahkûmların, “iki arada bir derede” kalanların, sesini duyuramayanların sesisin...

Afgan Kızından - Savcıya : Her Kadın Kahraman

Kocaman yemyeşil gözleriyle, korku dolu bakışlarla kamerayı yakıp geçen Afgan kızını anımsarsınız. Adı Gula; yaşı 13’dü… Fotoğrafı çeken McCurry; kapağa yerleştiren National Geographic Dergisi’ydi.  Fotoğraf, Sovyetler Birliği -Afganistan savaşının simgesi olduydu.  Aradan nice savaşlar, nice barbarlar geçti… Afgan kızı yıllar sonra (2002’de) bulundu.…Gözler aynıydı ama yüzüne yeryüzünün yükü, tahribatı, acısı ve yoksulluğu sinmişti.