Yürek Unutmaz!

Grup Yorum’un konserini izleyenler, asla ama asla unutmayacaklar o akşamı... Konserden işte o olayda, yürekleri ısıtan o muhteşem olayda sahneyi olduğu kadar İnönü Stadı’nı dolduran her yaştan genç insanı da izliyordum bir yandan. Onları bir araya getiren ne salt müzik ne de salt protestoydu... Onları bir araya getiren yalnız geçmişte yaşanan ortak anılar, geçmişe ait unutmadıkları da değildi... Öyle olsaydı onca genç insan olur muydu orada!

Neredeyse 60 bin insanı aynı coşkuyla bir araya getiren, insanı insan yapan kimi değerlerdi. Daha güzel, daha adil, daha insanca, bir dünya mümkün düşüncesiydi... Daha elit, sömürüsüz, savaşsız, zulümsüz, işkencesiz bir dünya inancı ve hayaliydi...

Konser boyunca içimden, demek yürek unutmuyor, demek vicdan unutmuyor, diyordum. Demek hâlâ hayal kurabilme yeteneğini yitirmemiş gençler var diyordum. İdeallere inanan, haksızlığa, sömürüye, zulme başkaldıran... Unutturmaya çalışmaları boşuna! Yürek ve vicdan unutmuyor! Daha güzel bir dünya umudunu asla unutmuyor...

Grup Yorum’un konserinden hemen sonra Hatice Tuncer harika bir yazıyla sizlere konseri anlattı... Yinelemeyeceğim, sadece konsere emeği geçen herkesi kutlarken, bize hayal etme gücünü verenlere, ve o akşam İnönü Stadı’nda olan yeryüzünün tüm devrimcilerine iyi ki varsınız diye teşekkür edeceğim.

Onlar, soyadları İpekçi, Mumcu, Tütengil, Öz, Aksoy, Anter, Altıok, Dink, Göktepe, Erdost olanlar...

Onlar, yakınlarını faili meçhul bırakılan siyasi cinayetlerle kaybettiklerimizin aileleri...

Onlar, bir süre önce Toplumsal Bellek Platformu’nu kurdular. Bir araya gelip Meclis’e gittiler... Niyetleri siyasi bir hesaplaşma değildi, intikam falan hiç değildi...

İstedikleri, Meclis bünyesinde bir araştırma komisyisyonu kurulmasıydı. Bunun için Meclis’e dilekçe verdiler. Ancak bugüne dek verilmiş nice dilekçe vardı, Meclis araştırma komisyonunun süre ve yetkileri sınırlıydı... Özetle, bu sorunlar halledildikten sonra ancak sonuç alınabilirdi... Faili meçhul bırakılan cinayetlerin iç yapılarının ortaya çıkarılması, ancak, daha geniş yetkilerle donatılmış bir komisyonla mümkün olabilirdi...

Bugüne kadar aydınlatılmayan bu örgütlü cinayetlerin aydınlanması yolunda henüz bir sonuç alınamadı!

Bugün Toplumsal Bellek Platformu yeniden bize sesleniyor:

Bizler, yakınlarını siyasi cinayetlerde kaybetmiş aileleriz, diye başlıyor çağrışlar...

Ellerinden alınan hayatları unutturulmaya ve kabullendirilmeye çalışılan yakınlarımızı unutturmamak ve“karanlıkların aydınlatılması” yolunda bir adım daha atmak için yan yana geldik. Çünkü mahkemeler bizimle alay etti, hâlâ da alay etmeye devam ediyor, diyorlar.

Cinayetlerin ardındaki emir komuta zincirinin ortaya çıkarılmasının devletin görevi olduğunu ve bu tür örgütlü cinayetlerin ardındaki yapılar ortaya çıkarılmadıkça, katil üreten bir toplum olmaktan kurtulamayacağımızı biliyoruz, diyorlar...

Benzeri olayların bir daha yaşanmaması için bu görevi hatırlatma sorumluluğunu üstleniyoruz, diyorlar...

Aklı ve gönlü buna razı olmayan, şimdiye kadar bu duruma sessizce tanıklık etmiş olan herkesi, bizimle birlikte ses vermeye davet ediyoruz, diyorlar.

“Adalet istiyoruz” , “seyirci kalmayın” diye de bitiriyorlar çağrılarını!

19 Haziran akşamı Esenkent Rıfat Ilgaz Açıkhava Tiyatrosu’nda, durumu bütün açıklığı ve birçok sanatçının katılımıyla yeniden sunacaklar.

Bellek unutmaz. Ama asıl unutmayan yürektir, yürek! Hele vicdan hiç unutmaz!

Cumhuriyet- 17 Haziran 2010