Yılın Son Günü... Ya yarın ?

Bugün Pazar. Bugün 31 Aralık. Bugün yılın son günü. Yarın yeni bir yıl...

Yani takvimlere göre , ajandalara göre, sayılara göre “yeni” bir yıl... Yoksa siz de ben de biliyoruz ki, bugünden yarına hiçbir şey değişmeyecek:

Güneş Batıdan doğmayacak, akarsular denizden kaynaklarına doğru akmayacak...

Ülkemde yoksulluk düzeyinde yaşayan halkın yüzde 20’si için yarın, bugünden hiç ama hiç farklı olmayacak...

Özellikle kadınlara ve çocuklara yönelik vahşet ve şiddet eğilimi; “ahlak” ve “namus” adına cinsel istismar buhar olup uçmayacak...

Yalnız kadınlara ve çocuklara değil, fikrini zikrini beğenmediğimiz herkese yönelik son dönemlerin modası linç kültürümüz, okyanusların dibine gömülüp sonsuza dek sular altında kalmayacak...

Düşünce ve ifade özgürlüğünü ayaklar altına alan 301 değişmeyecek, bugünden yarına işkence ayıbına son verilmeyecek, sistematik F tipi zülüm ortadan kalkmayacak.

İki ucundan çekilen lastik misali gerip gerildikçe bu ülkenin atar damarları ve de insanları, inatlaşmaların tutsaklığından kurtulup demokratik bilince geçiş yine uzak bir hayal olarak kalacak...

Durun, durun bugün yılın son günü. Üstelik Pazar ! Bugün kimse can sıkıcı şeyler okumak istemez! Öyle ya, yarın “Yeni yıl”...

(Ah oysa yılın son haftası, beni kanatlandıran, 3 sanatsal etkinlikten söz etmek,Yekta Kara’nın sahnelediği “ Macbeth” operasının mükemmelliğini; Kenter’lerdeki “Anna Karenina” nın tiyatro coşkusunu, Boğaziçi Üniversitesi’nde Evin İlyasoğlu’nun düzenlediği, heyecan verici Bas Burak Bilgili’nin de katıldığı “Yılbaşı Konseri’nin coşkusunu sizlerle paylaşmak isterdim... Ama bir yılsonu yazısına bunları sığdırmak olanaksız! Artık önümüzdeki yıla!)
En iyisi baştan başlayayım bu yazıya:

x

Yarın “yeni” yılın ilk günü. Yeni umutlar, yeni tohumlar, yeni fırsatlar, yeni hayaller, yeni dilekler için bir fırsat, bir bahane...

2007 yılı için dileklerimi sıralıyorum:

Bir şeyi ararken, bambaşka bir şeyi keşfetmenizi diliyorum...

İçinizde sevgiye, şefkate, dayanışmaya, empatiye yer ayırmanızı, vicdanınızın sesine kulak vermenizi diliyorum. Sevmekten korkmamanızı diliyorum...

Kendinizi hiç ama hiç yalnız hissetmemenizi diliyorum. Yalnızlığın , insanın içinde olduğunu bilmenizi diliyorum...

Eğer öyle bir duygunuz varsa, istenmediğinizi, sevilmediğinizi düşünmekten kurtulmanızı diliyorum...

Şarkı söylemek, tepki vermek, düşüncenizi açıklamak için sesinizin gür çıkmasını diliyorum...

İçinizdeki şiddetten arınıp, yerine sevgiyi, şefkati, neşeyi, gülümseyebilmeyi (kendinize de gülebilmeyi), kahkahaları yerleştirebilmenizi diliyorum...

Tükettiğinden daha çoğunu üreten bir toplum olmayı diliyorum...

Hükümetin, türbana ve İmam Hatip Okullarına harcadığı ilginin, dikkatin, çabanın, emeğin binde birini (evet binde birini) daha ilk karda tüm yolları kapanan 934 köye vermesini diliyorum...

Hukuk devleti ilkelerinin yaşama geçirilmesini diliyorum...

İşkenceye karşı çıkanların, işkence var diyenlerin değil, işkenceyi yapanların “vatan haini” sayıldığı bir ülke, işkencecilerin koruma altına alınmadığı bir ülke diliyorum...

Ölümlerin yalnız ve yalnız doğal olmasını diliyorum...

Toplumsal barış için kaçınılmaz olan, gelir dağılımı ve fırsat eşitliğinin kollandığı ve egemen olduğu bir düzen diliyorum...

x

Zaman dediğimiz, insanoğlunun takvimlerle denetime almaya çalıştığı bu kavramda aslında “biten” ya da “yeni başlayan” bir şey yok.

Ama yine de Uzak Doğu bilgelerine sığınarak bir “Yeni Yıl” duası yapıyorum:

Tanrım, bana ,değiştirmek istediklerimi değiştirebilmem için güç ver.

Değiştiremeyeceklerim için sabır ver.

İkisi arasındaki farklı anlayabilmem için bilinç ver.

Bana ve herkese...

Hepinize iyi yıllar. İyi Bayramlar…

Cumhuriyet - 31 Aralık 2006