Yıl sonu

Yılın son gününe saatler kala, haksızlıktan, zulümden, alçaklıktan söz etmeyeceğim. Kaybetmeyi, gözden düşmeyi hazmedemeyenlerin HDP’ye yönelik, İstanbul Büyükşehir Belediyesi’ne yönelik şiddet yüklü saldırılarını da zaten gazetelerde bol bol okudunuz. Son bir gayret insan ve hayvan düşmanlığını “Beyaz Türkler hayvanlarınıza sahip çıkın” diyerek bölücülüğün, ayırımcılığın, ötekileştirmenin veciz örneğini verenleri de siz okurlara havale ediyorum. 

Bunlar yerine sizlere yıllardır sürdürdüğümüz bir güzellikten, beni mutlu eden, umut veren bir olaydan söz edeceğim. 

BİZ KIZKARDEŞLER 

 İlk ne zaman başladı, anımsamıyorum. 80’li yıllardaydı.  İletişim dünyasının “Kibele”si, Sibel Asna’nın ön ayak olmasıyla başladı… Yılın son günleri yaklaşırken, basın dünyasından farklı görüşlerden de olsa, meslek insanları onun evinde buluşur olduk. 

Önceleri malum hepimiz gençtik, güzeldik ve hem dünyayı değiştirecek hem de çok eğlenecektik. “Pijama Partili” ilk  buluşmalarımız çok çabuk, geride bıraktığımız yılın hesaplaşmasına, gelecek yılın umutlarına yönelen toplantılara dönüştü. Kendimize “Kızkardeşler” dedik. O ilk buluşmalardan artık aramızda olmayan Duygu Asena’yı, ve artık gazeteciliğe veda etmiş olan Ferai Tınç’ı anmamam imkânsız! 

Zamanla, sayımız çoğaldı, evlere sığamaz olduk, mekânlar değişti. Asıl önemlisi, aramıza genç kuşaklar, farklı birikimler katıldı. Her buluşmamızın tartıştığımız, odaklandığımız bir teması, bir etkinliği oldu. Artık bu toplantılarımız, bir kutlamadan çok, dayanışma, çözüm üretme, beyin fırtınası buluşmalarıydı!.. 

Başlangıçta 6-10 kişiyken, yıllar içinde 60 kişilik kontenjanı olan bir “aşirete” dönüştük. Her yıl sonunda buluşmaya elbet herkes katılamadı; ama uzaktan da birbirimizi kucakladık.

AYŞE BUĞRA İÇİN   

Biz “Kızkardeşler” önceki akşam yıl sonu buluşmamızı yine Sibel Asna’nın organizasyonuyla Cezayir’in, pencereleri açık, sokağa bakan kocaman toplantı salonunda gerçekleştirdik. Yüzümüzde maskeler, sosyal mesafeyi kolladık! 

Bu kez buluşmamızın odağında Ayşe Buğra vardı! 

Neden mi? 1522 Gündür tutuklu olan Osman Kavala’nın eşi olduğu için değil sadece… Bir yandan eşi için adalet arayışını sürdürürken, eşinin artık çok yaşlanmış annesiyle ilgilenirken, bir yandan da akademik çalışmalarını, bilim kadını olma niteliğini sürdürürken… Siyasi otoritenin kendisine yönelik  saldırı, hakaret, aşağılama girişimi ve hoyratlık karşısında sağduyulu, ağırbaşlı, alçakgönüllü duruşunu hiç bozmadığı için… Millete insanlık dersi, vicdan dersi ve terbiye dersi verdiği için… Kadın olmanın, bilim insanı olmanın onurunu taşırken bu vakur duruşunun, tüm kadınlarımıza örnek olmasını istediğimiz için… Onun yanında olduğumuzu belirtmek, dayanışma içinde olduğumuzu söylemek için… 

Ona odaklanmamızın daha binlerce nedeni var... Bütün bu nedenleri, her birimiz bir deftere döktük. Yazılarımızla, çizgilerimizle, fotoğraflarımızla, kolajlarımızla, dileklerimizle, ruhumuzla, yüreğimizle, isyanımızla, öfkemizle, direncimizle, desteğimizle, neşemizle, sevincimizle, sarılmalarımızla… Sonuçta boyu küçük ama içeriği kocaman bir defter çıktı ortaya. 

Hayır, Ayşe Buğra buluşmaya katılamadı. Ama “defter” ona ulaştığında, hepimizle kucaklaşmış olacak!..

YENİ YIL DİLEĞİ  

Sevgili Okurlar,

Hepinize, yalandan dolandan, yozluktan, yokluktan, yobazlıktan, hırsızlıktan, talandan, hoyratlıktan, ayırımcılıktan ve en çok da şiddetten arınmış bir yıl diliyorum.

Her yeni güne sağlıklı ve umutlu başlayacağınız...

Her akşam vicdan sesinize kulak vererek uyuyacağınız... 

Sevdiklerinize sımsıkı sarılabileceğiniz...

Kendinizi yeryüzünde yapayalnız hissetmeyeceğiniz… 

Hayallerinizi ve özgürlüğünüzü yaşayabileceğiniz bir yıl…

30 Aralık 2021