Uğur Mumcu’yu Dinliyorum…

Pazar sabahıydı. İnsanların dünyaya, çevrelerine, kendilerine biraz daha umutlu, biraz daha olumlu baktıkları bir gün… Tatil günü… Belki o sabah, sizler de , önünüzde Cumhuriyet gazetesi, “Bugün Pazar” diye başlayan yazıyı okuyordunuz… O, öğleye doğru evinden çıktı. Karısıyla birlikte, hastaneye , bir hasta dost ziyaretine gideceklerdi. Saat 13:15’e yaklaşmak üzereydi…

Her zamanki gibi önce o ilerledi otomobile doğru. İlerledi., otomobiline bindi. Her zamanki gibi “motoru ısıtacaktı”…
Kendisine yöneltilen tehditlere karşı, ölüm tehditlerine karşı, ailesini korumaya, karısını, çocuklarını korumaya yönelik bir alışkanlıktı bu…
Arabasına bindi , kontak anahtarını çevirdi ve…
Yaşam durdu.

Siz belki o anda önünüzde Cumhuriyet gazetesi, “Bugün Pazar” diye başlayan yazıyı Uğur Mumcu’nun yazısını okuyordunuz…
Tahrip gücü çok yüksek bir bomba… Profesyonel işi… O anda yaşam durdu.
Mustafa Kemal Atatürk ve Cumhuriyet ilkelerini, demokrasiyi, insan haklarını, laikliği, özgür düşünceyi, tam bağımsız Türkiye’yi savunan ; terörizme, demokrasi düşmanlarına, silah kaçakçılarına, yobazlara, hırsızlara , vurgunculara savaş açmış bir aydın, bir düşünür, titiz bir araştırmacı susturulmak istenmişti.

Bodrum’da toplantı
Hikmet Çetinkaya’yla birlikte, Uğur Mumcu’yu anma toplantısına, “Adalet ve Demokrasi Haftası” etkinliklerine katılmak üzere Bodrum’a giderken o günü, 24 Ocak 1993 gününü düşünüyordum…
Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği, Bodrum Belediyesi, CHP, Bodrum Ticaret Odası, Muğla Barosu ve daha bir çok demokratik kitle örgütünün düzenlediği toplantıda, doğrusu, böylesi büyük bir kalabalıkla, yoğun ilgiyle karşılaşacağımızı bilmiyorduk. Belediye salonu ağzına dek dolmuş, millet salonun merdivenlerine oturmuştu. Çevreden de insanları buraya yönelten, hiç kuşkusuz Uğur Mumcu’nun savunduğu ilkelere , şimdi her zamankinden daha çok sahip çıkma tutkusuydu.

Toplantıda iki gencin provokasyon girişimini Hikmet Çetinkaya’nın yazısından okumuş olmalısınız. (26 Ocak Cumhuriyet) Ama onun yazmadığı ve beni müthiş duygulandıran bir “ayrıntıyı” belirtmeden geçemeyeceğim… Benim konuşmam sırasında, sözümü kesip, bana hakaretler yağdıran bu iki kendini bilmez karşısında , sevgili meslektaşımın nasıl bir “kaplan” kesildiğini, beni nasıl savunduğunu görmeliydiniz! Teşekkürler Hikmet Çetinkaya!
Üstelik tam da şiddetten konuşuyorduk!

İki genç, “Türklüğümden utanıyorum” sözüme takmışlardı. Oysa evet, düşünce ve ifade özgürlüğü yok sayıldığında,Türklüğümden utanıyordum. İnsanlarımız işkenceyle ezildiğinde, 17 yaşındaki bir çocuğun yaşını büyütüp idam ettiğimizde, “Manisalı çocukları” düşündüğümde, evet, Türklüğümden utanıyordum!
Çünkü , ben Abdi İpekçi’lerin , Uğur Mumcu’ların aydınlattığı yolda ilerlemeye çalışıyordum. Ve bu yolu kimsenin karartmasına, geriletmesine izin vermemeliydim!
(Bu arada, Paris’te Sorbonne Üniversitesi’nde okumakla da suçlandım ama Hikmet Çetinkaya ‘nın dediği gibi, orda bir “algılama sorunu” vardı herhalde… Geçelim…)

Uğur Mumcu’yu dinliyorum

Hayır, Türkiye’nin önünün karartılmasına izin vermeyeceğiz. Uğur Mumcu’yu , onun yazdığı tüm kitapları ama özellikle “Rabıta”, “Ağca Dosyası”, “Papa-Mafya- Ağca”, “Silah Kaçakçılığı ve Terör”, “Tarikat-Siyaset- Ticaret” kitaplarını yeniden ve yeniden okumakta sonsuz yarar var.
Ne diyordu:
“ Çare, solda ve sağda, düşünce özgürlüğünü kısıtlayan bütün engellerin kaldırılmasıdır. Bir başka çare de yoktur. Ancak, özgürlükçü ve demokratik toplumlarda bu ‘siyaset –tarikat-ticaret’ üçgeni ile savaşılır. Kapalı rejimlerde ise bu akımlar, devlet kadrolarını, sinsi ve karanlık yöntemlerle ele geçirirler… Atatürk’ün laiklik ilkesinin ancak ve ancak özgürlükçü demokrasilerde savunulacağına inanıyorum… Demokrasilerde çözüm yolları yasaklarla değil, özgürlüklerde aranmalıdır. “
Şu son günlerde, Uğur Mumcu’nun çeşitli yönleri, düşünceleri, araştırmacılığı çok vurgulandı. Belki benim gözümden kaçtı ama onun ne mükemmel bir yazar olduğu , en ciddi araştırmalara dalmışken bile, mizah gücünden nasıl da yararlandığı, mizahı eşsiz bir silah olarak kullandığı sanki yeterince belirtilmedi.
Anımsayın, “Liberal Çiftlik” kitabının sunusunda şöyle diyordu:
“Ekonomimiz alaturka, liberalizmimiz arabesk, sermayemiz nazlı, iş adamlarımız narindir. Ekonomide serbest, siyasette grekoromen güreşiriz. Uçan kuşa borcumuz var, uçmayana hıncımız… Devrim yasak, evrim sakıncalı, döneklik yararlıdır az gelişmiş demokrasimizde… Şimdiye kadar kızarak yazdım anlamadılar; şimdi gülerek yazıyorum, belki anlarlar!”
1992’nin son gününde, okurlarının yeni yılını kutladığı yazısını ise şöyle bitiriyordu:
“Savaşsız ve terörsüz bir yılda buluşmak dileğiyle hepinize yürek dolusu sevgiler, saygılar…”
Bizden de sana Uğur Mumcu… Yürek dolusu…

28 Ocak 2006- Cumhuriyet