Türkiye'ye de bir "B Planı..."

 Bir hafta değil! Topu topuna iki buçuk gün ayrıldım Türkiye'den, Venedik Bienali'ne gidebilmek için!   Dün akşam İstanbul'a dönerken, THY uçağında, Türkiye gazetelerini kucağıma  alıp baktığımda neye uğradığımı şaşırdım!

Bu ne kin , bu ne öfke, bu ne şiddet! Bu ne düşmanlık! Ölmeye ve öldürmeye hazır insanların ülkesine geri dönüyordum sanki...  İki olasılık vardı:

1) Ben yokken ülkede savaş çıkmıştı ya da doğal afetler birbirini izlemişti. 

2) Her zamankinden farklı bir durum yoktu, sadece alışkanlığımı kaybetmiştim! İki gün bile Türkiye haberlerini izlememek, sadece Bienal'le ilgilenmek , "başka dünyalar mümkün" düşüncesini içime yerleştirmişti.
Yaşanan şiddeti kanıksamaz olmuştum!

Birinci varsayım yanlıştı: Savaş ya da doğal afet değil, önümüzdeki Pazar seçim vardı, hepsi bu! ; ikinci varsayım ne acıdır ki doğruydu! .

Kavgadan, hakaretten, gerilimden geçilmiyor. ..  Başbakan'ın giderek arttırdığı şiddet dozu insan yaşamını yok saymaktan hakaretlerin en ağırına;  gazetecilere, iş adamlarına uzanan tehditten  çevresine saldığı korkuya,  inanılmaz boyutlara ulaşıyor... Kucağımda duran sözcükler  "Edepsiz! Alçak Ahlaksız!",  "içlerinden biri  kalp krizinden gitmiş"  genzimi yakıyor... Kucağımda yalaka basının methiyeleri  utancımı büyütüyor...

Beni en ama en çok güldüren ise, seçime 9 gün kala Darbeci Evren'in ifade vermeye çağrılmış olması! Günaydııııııııııııııııııııın! 9 Yıl boyunca değil 9 gün önce! Hiçbir Padişah tabasını bunca  aptal yerine koymamıştır!

Durdurun bu uçağı gerisin geriye Venedik'e dönmek istiyorum! Dün açılan dünyanın en büyük  ve en  köklü sanat  sergisi Bienal'e... Derhal Türkiye Pavyonu'na gidip, Ayşe Erkmen'i bulmak ve ona "İmdaat! Yalvarırım Türkiye'için de bir B Planı  yarat!" demek istiyorum!

"B Planı", biliyorsunuz, Türkiye Pavyonunda yer alan Ayşe Erkmen'in eseri.  (Bilmiyorsanız, Cuma günkü Cumhuriyet'te yazıma bakın.) Venedik kanalından aldığı pis suları,   rengarenk borulardan geçirtip kademe kademe arındırıyor. Mor borularda dolaşan kanal suyu, pembe borularda kireçten ve tuzdan arınıyor, mavi borularda değişime uğruyor  , en sonunda pırıl pırıl içme suyu oluyor. 

İlk planı, (sonunda tüm ziyaretçilerin musluktan su alıp içmeleri) bürokratik engele takılınca, " B planı" uygulamış:   Tertemiz içilebilir su  yeniden kanala dökülüyor.  (Bir itiraf- mühendis denetinde ben o sudan içtim. Harikaydı. Gördüğünüz gibi hala yaşıyorum! )

Hayır uçak durmadı, geri dönmedi , Ayşe Erkmen'e ülke için bir B planı ısmarlayamadım.  Venedik Bienaline önümüzdeki hafta yazılarımda döneceğim. Ama  oradan ayrılmadan şunu vurgulamalıyım:

Bu yıl Türkiye pavyona  çok büyük bir ilgi olmasının nedeni  sadece usta bir sanatçı, usta bir küratör (Fulya Erdemci) değil... Çok yönlü destek  (Tofaş, Dışİşleri Bakanlığı, Tanıtma Fonu)... Çözümleyici, işlevsel, deneyimli organizasyon  (İKSV)... Mükemmel bir sergi kataloğu (Bülent Erkmen tasarımı, Edhem Eldem ve Gregory Volk yazıları, Yapı Kredi  Yayınları) ...Koca Bienalin en ilgi gören,  izleyicilerin kapıştıkları sergi çantası (Konstantin Grcic)... Tüm uluslarası eleştirmen ve koleksiyoncuları bir araya getiren buluşmanlar...

Dört bir yandan hepsi bir arada, bir bütün olarak düşünüldüğü için  bu yıl Tükiye Pavyonu  bunca ilgi çekiyor ve çekecek... Ah ben yine de bir iki açıklayıcı cümle içeren göze görünür  bir pano olsun isterdim.  Hani, sıradan bir izleyici de, pavyona girdiğinde tüm kataloğu okumadan da,  anlayabilsin gördüğünü diye... 

Gelelim benim Türkiye için B Planıma: 
Önümüzdeki Pazar, korku, hakaret, şiddet , baskı, tehdit  imparatorluğuna son vermek!

Cumhuriyet- 4 Haziran 2011