Terör

Şok. Dehşet. Korku…
Kan. Yine kan. Yine kan. Dağılan bedenler. Kanayan bedenler. Düşen bedenler. Parçalanan yürekler…
Kurtarma çabaları. Yaralıları ambulanslara, hastanelere yetiştirme çabaları. Enkaz altında kalanlara ulaşma çabaları…
Her saat başı ölenlerin sayısının artması… İnsanların yakınlarını aramak için hastaneden hastaneye koşması…
Acı, gözyaşı, isyan… Ruhların kanaması…
Öfke, nefret ve lanetleme…

Bütün bunları iç içe yaşadığım; Allah adına gözü dönmüş hasta fanatiklerce Türkiye’nin, hepimizin, tüm toplumun hedef alındığı; bedenlerimizin ve ruhlarımızın kimimiz için birkaç saatliğine, kimimiz için bir ömür boyu teslim alındığı o meşum günde, bizimkilerden önce Amerikan Başkanı Bay Bush ile İngiltere Başbakanı Bay Blair’in açıklamalarını duydum. “ İstanbul’daki bombalar, teröre karşı açtığımız savaşta ne kadar haklı olduğumuzu gösteriyor” diyorlardı, birbirlerinin sırtını sıvazlayarak.

Teşekkürler Bay Bush! Teşekkürler Bay Blair!
Kendi çıkarlarınızı, kendi ekonomi politikalarınızı dünyaya dayatmak için kullandığınız yöntem çok işe yaradı!
Yalan söylediniz. Dünyayı aldattınız.
Kendi yarattığınız Taliban’larla mücadele diyerek Afganistan’ı; olmayan kitle imha silahları, olmayan El Kaide bağlantısı diyerek Irak’ı işgal ettiniz. Yetmedi, sırada Suriye, Kore, Iran var dediniz. İslam Dünyasını düşman belleyip, Müslümanları hedef aldınız! Onları aşağıladınız ! Her Müslüman’ı potansiyel suçlu saydınız!
Yanlış söyledim, çıkarlarınıza hizmet eden totaliter rejimler, Müslüman olsa dahi dostunuzdu!

Teşekkürler Türkiye Hükümetleri!
Önce komünizm tehlikesi diye diye , Atatürk’ün yolunu açtığı aydınlanmadan, çağdaşlaşma ve bilim yolundan, tek tek geri adım attınız. Oy hesaplarıyla, Cumhuriyet ilkelerinden ödün verdiniz. PKK terörüne karşı Hizbullah’ı yaratıp , destekleyip, güçlendirdiniz. Allah adına otuz yedi insanın diri diri yakıldığı terörü lanetlemektense, yakanları korumayı seçtiniz!

Şimdi bütün bunların bedelini, biz hepimiz ödüyoruz.

“Teröre karşı savaş” diyorlar…
Teröre karşı savaş, teröre karşı mücadele, devlet terörüyle , devletler terörüyle olmaz. “Teröre karşı uluslararası dayanışma” diyorlar… Uluslararası dayanışma, İstanbul’da bombaların patladığı gün, hele İngiltere Dışişleri Bakanının yaptığı gibi, televizyon ekranlarından “Türkiye’ye gitmeyin” demekle hiç olmaz.
Teröre karşı savaş , toplumlararası ekonomik uçurumu, her geçen gün büyüyen uçurumu, ortadan kaldırmaya çalışmakla, ortadan kaldırmakla olur. Totaliter rejimleri savunmakla değil, tam tersine gerçek anlamda demokrasiyi yerleştirmekle olur. İnsan yaşamına, insan haklarına, insan onuruna sahip çıkmakla olur. Bunları gerçekleştirmedikçe terörün sonu gelmez, gelmeyecektir de…

Dört bombalı saldırıda yakınlarını, sevdiklerini kaybedenlere başsağlığı ve sabır diliyorum.

22 Kasım 2003