Leyla Gencer ve Heykel Meselesi...

Sevgili okurlar, ne zamandır içimi kemiren bir konu var. Hem beni tedirgin eden, hem de hakkaniyet duygumu sarsan bir konu

Artık biliyorsunuzdur: Leyla Gencer çok yakınımdı, sırdaşımdı… Çok gelişmiş bir sanat ve estetik anlayışına ve mükemmeli kovalayan bir kişiliğe sahip olduğundan heykeli dikilsin istemezdi. Taa ki günün birinde…

Bu sayfaların okurları anımsayacaklar: Genç heykeltıraş Huşper Akyürek ne yaptı etti, yıllarca peşinde koştu, Leyla Hanım’dan heykel tasarımı üzerine çalışmak üzere izin kopardı. Kapandı çalıştı. Leyla Gencer’in bir dahaki sefere İstanbul’a gelişinde, koltuğunun altında müthiş özenle hazırlanmış koca bir dosya, korkudan yaprak gibi titreyerek Diva’ya gösterdi… Leyla Gencer heykel tasarımına âşık oldu, çocuklar gibi sevindi… (Ankara’da Devlet Operası’nın önündeki heykelini bir türlü sevememişti.) Yaşamının son iki yılında bu heykel yapıldı / yapılıyor / yapılacak diye inandı, umdu, bekledi…

Zorlu süreç

Huşper Akyürek ve ben kolları sıvadık. Araya Metin Sözen Hoca’yı soktuk. Belediyelerle ilişki kuruldu…

Önce Beşiktaş Belediye Başkanı İsmail Ünal (geçen dönemdeydi) ilgilendi, yer buldu, sonra ansızın vazgeçti. Neden diye sorduğumuzda yanıt alamadık. Danışmanları münasip bulmadı diye duyduk.

Derken Metin Hoca Şişli Belediye Başkanı Sarıgül’le konuştu. Sarıgül projenin üzerine atladı. Hemen yer saptandı. Bu işe bakacakları görevlendirdi. Maçka Parkı’na gittik geldik, ölçüldü biçildi, hesaplar kitaplar yapıldı. Leyla Hanım artık bu kez kesin oluyor diye yeniden sevindi. Sarıgül’e teşekkürler etti… Basında bol bol yazılar… Bu arada Huşper Akyürek, daha da yol aldı, projesine sponsor da buldu…

Ancak bürokrasi çarkları yavaş dönüyordu, dönerken dişlileri arasında insan öğütüyordu… Yerel seçim dönemi geldi… Proje rafa kalktı… Zaten artık Leyla Gencer hayatta değildi…

Yarışma

Beşiktaş Belediyesi birkaç ay önce Leyla Gencer heykel tasarım yarışması açtı. Birinciye 22 bin, ikinciye 15 bin, üçüncüye 8 bin lira ödül… Tasarımlar, en geç 20 Kasım’da teslim edilecek.

Önce Huşper Akyürek’e “Sen de katılmalısın” dedim. Ancak yarışma koşullarını okuyunca (boyu şu kadar, eni bu kadar vb.) katılamayacağını anladım. Bırakın maddi sınırlamaları, onca çalıştıktan sonra yaralı ve örselenmiş bir yürekten katılması beklenemezdi.

Bir yanda Leyla Gencer’in onaylamış olduğu, istediği, yaşamının son üç yılında ha yapıldı ha yapılacak diye beklediği bir tasarım, öte yanda bilinmezlik… Belki sonuç harika olacak ama düş kırıklığının bedeli nasıl ödenecek?

Kamuya açık her yerde yarışmayı savunan ben, nedense burada savunamıyorum… Hâlâ tedirginim.

Yarışmacılardan bana başvuranlara, fikir soranlara, fotoğraf isteyenlere yardımcı olamıyorum. Ayrıca elimdeki her şeyi Leyla Gencer hayattayken yayımladım. Ölümünden sonra yayımlanan tek kitap ise Kültür Bakanlığı’nın “Leyla Gencer” kitabı. Meraklısı tüm fotoğrafları orada görebilir.

Milano’da onurlandırma

Bu arada bir onurlu haber Milano’dan geldi. 2 Kasım’da İtalya’nın Lombardia eyaletinin yetkilileri, sanatsal, toplumsal ve bilimsel katkılarıyla Milano’yu yücelten, Milano’yu Milano yapan 15 insanı oybirliğiyle “Örnek İnsan” seçti. İçlerinden biri de La Scala’nın sanatçısı, soprano Leyla Gencer’di!

Ne dersiniz, acaba Berlusconi’yi araya soksak da, Leyla Gencer’in onca beğendiği, istediği, Huşper Akyürek’in tasarladığı heykelini Milano’ya mı diktirsek? Berlusconi’ye bunu söyleyecek bir tanıdığınız var mı?..

Cumhuriyet- 8 Kasım 2009