İNADINA ATATÜRK SEVGİSİ

Dün sabah  saat sekizden başlayarak sokaklardaydım. Dolmabahçe'nin önü hınca hınç...  Beşiktaş Meydanı... İskelenin önü... Atatürk Anıtının çevresi...  Büyük küçük her yaştan insanla dolu... Ortaköy,  Bebek... Bu güzergahta yürüdüm, yürüdüm,  yürüdüm...  Saat 9'u beş gece Arnavutköy'ü yeni geçmiştim. 

Siren sesi.  Tüm balıkçılar oltalarını yere indirdi.  Herkes durdu.Yüzler denize dönük durdu.  Bulutlar arasından delici bir ışık huzmesi  gümüş suları daha da aydınlattı. Denizin üstü  balıkçı motorlarıyla doluydu. Motorlar durdu.  Kuşlar durdu. Sanki yaşam durdu. Sonra herkes, herşey yeniden hareketlendi.  Kıyıda kahvaltı etmekte olan  yaşlı bir çift yeniden simitlerine dönerken, gözyaşlarını siliyorlardı.Gülümsedim. Kadın döndü  "inadına sokaklara çıktık" dedi... Yoluma devam ettim. Benden çok daha genç iki tanıdığa rastladım "İnadına sokaklardayız" dediler.

Gün boyu ne çok, ne çok, ne çok duydum Atatürk'e  minnet duygusunu göstermek için "inadına" bir şeyler yapanları... Neye kime inat  diye sormadım elbet! Ona minnetimi,sevgimi ve saygımı  onun sözleriyle  paylaşıyorum: (1933 , Cumhuriyet Bayramı konuşmasından:)

"Ben, manevî miras olarak hiçbir âyet, hiçbir dogma, hiçbir donmuş ve kalıplaşmış kural bırakmıyorum. Benim manevî mirasım ilim ve akıldır. Benden sonrakiler, bizim aşmak zorunda olduğumuz çetin ve köklü zorluklar karşısında belki gayelere tamamen erişemediğimizi, fakat asla taviz vermediğimizi, akıl ve ilmi rehber edindiğimizi tasdik edeceklerdir. Benim Türk milleti için yapmak istediklerim ve başarmaya çalıştıklarım ortadadır. Benden sonra beni benimsemek isteyenler, bu temel eksen üzerinde akıl ve ilmin rehberliğini kabul ederlerse, manevî mirasçılarım olurlar." 

11 Kasım 2018