Hrant Dink’i anarken...

Her 19 Ocak günü gelip çattığında ben de onu düşünüyorum. Hrant Dink’i! Yeryüzünün en güzel, en barışçıl, en harika, en akıllı, en mantıklı, en sağduyulu, en kocaman yürekli arkadaşım, meslektaşım. En “insan” insanı.

Hrant Dink’i elbirliğiyle, kinle, nefretle, ihbarlarla, kışkırtmayla, bağnazlıkla, ırkçılıkla ama en çok cehaletle, söylediklerini, yazdıklarını anlamamakla katlettik. Sonra tekrar tekrar hukuksuzlukla, adaleti ve vicdanları yok saymakla katlettik. Faşizmin kurallarıyla katlettik.

ZAMANAŞIMI BAHANE
Bir zamanlar “Abdi Bey kaç kez öldürüldünüz”, “Uğur, kaç kez öldürüldün” diye sorardım. Abdi Ipekçilerin, Uğur Mumcuların katilleri serbest bırakıldıkça şimdi aynı soruyu Hrant için sorar oldum. Onlar ve nicelerinin katledilmelerinin arkasındaki karanlık aydınlatılmadıkça hiç kuşkunuz olmasın, bu katliamlar devam edecek.

Anımsatayım Hrant’ın katili Ogün Samast da 2023’te tahliye edildi. Zamanaşımı. Agos gazetesi onu anarken yine tüm sevenlerini adalet arayışı için vurulduğu yere çağırdı. (Bugün saat 15.00’te) Agos bu sayısının manşetini “Hakikatin zamanaşımı olmaz” diye atmıştı. Olmaz elbet. Hepimiz biliyoruz ki zamanaşımı bahane, karanlığı devam ettirmek iktidarlar için şahane!

18 yıldır sevgili Rakel Dink’in sesi gitmiyor kulaklarımdan. Hrant’ı sonsuzluğa uğurladığımız, İStanbul sokaklarının insan seliyle dolup taştığı o gün yaptığı konuşmada, “sevgilim” sözcüğüyle belleklerimize aşkı ve dayanışmayı yerleştiren, “katilin de bir zamanlar çocuk olduğunu” hatırlatan o ses hep kalbimde.

“Katil 17 ya da 27 yaşında olsun, bir zamanlar onun da bir bebek olduğunu biliyorum. Bir bebeği bir katile dönüştüren karanlık süreç sorgulanmalıdır” diyerek hepimize ders veriyordu.

HAK HUKUK VE ADALETİ ÖZLEMEK
Sadece Hrant’ı değil, hak hukuk ve adaleti de de çok özlüyorum. Ve iflah olmaz bir idealist olarak ülkemde hâlâ hak hukuk diye bir şeyler olduğuna inanmak istiyorum.

Peşi peşine öyle olaylar yaşamaktayız ki aklım kimi zaman neyin gerçek neyin kurgu olduğunu ayırt edemez oluyor. En çok da aptal yerine konmamıza öfkeleniyorum.

Örneğin Erdoğan’ın yeniden cumhurbaşkanı adaylığını İbrahim Tatlıses aracılığıyla duyurması...

Örneğin resmi törende değil de kendi aralarında geleneksel bir yemini tekrarladıkları için Atatürkçü teğmenlerin Yüksek Disiplin Kurulu’na verilip askerlikten çıkarılmak istenmesi... Bu konudaki baskılar...

Örnegˆin “CHP’li belediyeleri silkeleyin” emriyle harekete geçirilen senaryolar. Biri silkeleyin diyor, borç biniyor. Silkeleyin diyor, hayda haciz geliyor. Silkeleyin diyor, kayyum geliyor. Silkeleyin diyor, sabaha karşı eve baskınla başkanlar tutuklanıyor.

İçeridekiler kadar dışarıdakiler de tutsak! Ya işte sevgili Hrant durumlar böyle.

VE BİR KARŞILAŞMA
İlhan Sami Çomak, yazar, şair. Çeşitli ülkelerin PEN Yazarlar Derneği üyesi. 30 yıldır hapisteydi. İçeri girdiğinde çocuktu neredeyse. Şimdi saçları bembeyaz! Ve işte karşımızda.

Önceki gün bizi yani PEN Yazarlar Derneğimizi ziyarete geldi. Hapisteki öğrencilerin “koruyucu meleği” olan avukatı İpek Özel’le birlikte. İşte fotoğrafı burada:

İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nde öğrenciyken 21 yaşında “örgüt üyeliği” gerekçesiyle suçlandı. İşkenceyle alınmıs¸ ifadelerle tutuklandı. Bol is¸kence gördü. DGM’de yargılandı. Dava seyri birkaç Kafka romanı olur.

30 yıl boyunca içeride şiirlerini, kitaplarını yazdı. Hapiste olduğu için değil, iyi şair olduğu için kitapları çeşitli dillere çevrildi. Ödüller kazandı.

Sohbet sırasında şimdi “yeni baştan yaşamayı öğrenmeye çalıştığını” söyledi. Öyle ya, o içeri girdiğinde internet yoktu, cep telefonu yoktu. Ülkede yönetim sistemi degişmemişti. Ve daha neler neler. İçime en dokunan tümceleri ise şunlar oldu:

“Hapisteyken haftada bir kez bir telefona hakkınız var. Çoğunda annemi arardım. Şimdi her gün aramazsam çok üzülüyor.”

Hayat böyle bir şey. Hoş geldin İlhan Sami Çomak.