Her yer direniş ama...

Fazıl Say, bugün yine hakim karşısına çıkıyor:
"Her yer direniş ama..."

Eğer dünyanın başka bir ülkesinde doğmuş ve yaşıyor olsaydı Fazıl Say, bugün el üzerinde tutulur;   devlet ve devleti temsil edenler onu arşa kadar yüceltir, güç ve gücü temsil edenler  önünde el pençe divan dururdu.  Ama gelin görün ki, o Türkiye'de doğdu, Türkiye'de yaşıyor, kendini buraya ait sayıyor o nedenle onu mahkemelerde süründürüyor, onu tehdit ediyor, hakaretler ediyor, söylediği her lafı burnundan fitil fitil getiriyoruz!
Tamam , sözü ona bırakmak için  kendi söyleyeceklerimi kısa kesiyorum. Haberi duydunuz:  Fazıl Say'ın "İstanbul Senfonisi"  çok önemli bir ödül kazandı. ECHO Ödülünü  daha önce yorumcu olarak almıştı, bu kez besteci olarak aldı. 
Haberlerin devamı şöyle: "Mezopotamya" ve "Universe" senfonilerinin CD'sleri çıktı. Şimdi bunları yeniden yeniden dinleme zamandır! Yakamızdan düşmeyen haber ise  davanın devam ettiği... Bugün duruşma var. Sonra Yargıtay'da temyiz safhası, sonra AİHM  gelecek.Yani yolumuz uzun.  Bu arada ,işte sorularım işte yanıtları:

Bu sohbete farklı girelim: Yaşamdaki en büyük hayalin nedir?

Hayatımda ilk okuduğum kitaptı: "Ünlü Müzisyenlerin Hayatı" .6 Yaşımdaydım. Onlara tapıyordum, Chopin, Mozart, Beethoven, onlar gibi olmak istiyordum. Şimdi 43 yaşımdayım. Bu yolda çok emek verdim, mücadele ettim, çok da yenilgim oldu, çok fazla hatalarım oldu, bazı yıllar çok vakit kaybettim, hayatı yaşamak istedim, saçmaladığım da çok olmuştur. Bundan sonra daha da iyi şeyler yapmak isterim.

Bir yere ait olmak nasıl bir şey?

Dün ilginç bir olay yaşadım; her sabah kahvaltı ettiğim köşedeki börekçide, köşeyi dönen arabadan gümbür gümbür Mezopotamya Senfonisi sesi geliyordu (Fırat Bölümü) Adam beni görünce frenledi "usta, bak ne dinliyorum, çok güzel olmuş bu yahu" dedi.  Ne güzel bir duygu bu... Ait olmak bu işte...  Ben bu "ait" olmak meselesine çok uğraştım Zeynep Hanım.  Ama hep,  beni "ben" olarak kabul edilmeyi istedim.  Popülizm yapmadan, hükümetten ve güçten yana olmadan, para ve sponsor  desteği olmadan... Anadolu'da kendi konserimizi kendimiz organize ederek , yozluktan ve de arabeskten uzak,  insanların eleştiri kasırgalarında bile  hala elimde bir küçücük ümit ile bekliyordum, bekliyorum.  Bakın en yoz müziklerin dinlendiği ülkede  çağdaş bir "Senfoni"yi de kabul ettirebilmek, arabalarda dinlenecek kadar merak konusu yapmak da bir şeydir hayatta...

ECHO Ödülünde  "Doğu-Batı arasında oluşturduğun sanatsal köprü” vurgulandı.  Senin yüreğinde ve zihninde  bu sorunu nasıl çözdün?

20 Eylül 2013 - Cumhuriyet