Hayatı Şiire taşımak...

Bugün  21 Mart. Dünya Şiir Günü...
Şiirin neredeyse lanetlendiği; inceliklerin  görmezden gelindiği,  sevginin şefkatin huzurun yok edildiği,  hoyratlığın yüceltildiği....
Haykırmaların, korkutmaların,  yalanların, baskıların, küfürlerin, tehditlerin,  "bedel ödeteceğim" rezilliklerinin egemen olduğu ... 
Kin ve nefret iştahı hiç azalmayan;  varsa yoksa iç ve dış  düşman yaratan;  gerilimden, kavgadan medet uman söylemelerin  balçık gibi üzerimize bocalayan bu ortamda...
21 Mart Dünya Şiir Günü'nü  "bahane"  etmemem düşünülemezdi...  Hele hele 2019  PEN Şiir Ödülü'nü Süreyya Berfe gibi  hayatla şiire taşıyan bir şaire vermişken...

            EY ŞİİRİN GENCİ !

Düna Şiir Günü'nün, yerleşmesinde ve dünyanın bir çok yerinde kutlanmasında PEN Türkiye'nin önemli bir rolü oldu. Uluslararası  foruma böyle bir gün önerisi bizden gitmişti.  Şairin tüm çalışmaları için verilen Onur Ödülü  niteliğindeki  bu olay, ayni zamanda  o yılki Şiir Bildirisini yazacak olanı da belirler.
2019 PEN Şiir Ödülünü   Süreyya Berfe'ye verirken ona şöyle seslendik:
" Ey şiirin her zaman genci, ey şiirin gececisi, ey hiç kimseye olmadığı kadar sana yakışan huysuzluğun sahibi, ey artık yedilere, kırklara karışır gibi şiire karışan, ey saçı sakalı kırışan ama sözü her zaman dimdik ayakta duran, ey şiirin yerini bilen madenci, ey kendine hem gölge hem fener olan, ey egelerin egesi... PEN 2019 Şiir Ödülü için senden iyisini mi bulacaktık, verdik gitti, affet bizi!"
"Affet bizi" dedik.... Çünkü   kendi köşesine çekilip  şiirle, doğayla, sözcüklerle, hüzünle,  acılarla, sevmelerle  ama en çok, en çok yalnızlıkla başbaşa  yaşayan  (Ege'de yaşayan Berfe)  hiç ama hiç yüz vermez  ödüllere .  Nefret eder kendisinden söz edilmesine!  Ama çaresiz  daha önceki   B. Necatigil Şiir Ödülü;  M.C. Anday Şiir Ödülü,Cemal Süreya Ödülü, C.Atuf Kansu Ödülü, , Arıburnu  Ödülü; Homeros Emek Ödülü  gibi bunu da sineye çekecek!

            60 YILLIK SERÜVEN  

            Süreyya Berfe'nin 60 yıllık şiir serüvenini, onun  o muhteşem çalışkanlığını üretkenliğini  burada özetlemem olanaksız. Olsa olsa onun şiirini neden çok sevdiğimi söyleyebilirim...
Yalınlığı için,   arı, duru  dili için , sessizliği için, bağırıp çağırmadığı için seviyorum onun şiirini.
"Sessiz dingin su / bir damlayla kükredi ./ Denize gitti."
Yaşamın her alanına dokunduğu için...
Acıyı da , sevinci de, yeryüzünün tüm duygularını da doğayla içiçe harmanladığı için...
Bir kuşun kanadından kopan tüye bakıp, ötüşünü tanıdığı için...  "Nemli kumlarda keyifle gezen böceği "... "Yuvana dön / Donanma geçiyor  / Sular yükselecek" diye uyardığı için...
İroniden hiç mi hiç vazgeçmediği için...  (Düşünsenize,  tüm şiirlerinin bir araya geldiği kitabına  "Kalfa" adını veren bir şairden söz ediyoruz!  (Yapı ve Kredi Yayınları)  
İlk şiirlerindeki  o toplumsal gerçekçilik tavrını;    güncel yaşamla, folklarla, sokağın, yaşamın diliyle  devşirdiği   ve  beni içsel yolculuklara çıkardığı için...
Kullandığı aforizma benzeri, haiku benzeri  özdeyişleri için... "Biraz fazla / yaşadığımı düşündürüyor / bu bahar".
Hem çok yerel hem çok evrensel;  hem çok yalnız hem de   yalnızları buluşturduğu için ...
Şiirini  hüznünün içinde yaşattığı için...
Oh Be!  Seçim dışında bir şey yazmaktan mutluyum... işte Berfenin "Rağmen" başlıklı şiiri...
SENİ SEVİYORUM

Kayıp bir gün daha.
Çocuklar büyüyor, yaşlanıyoruz
seni seviyorum.
Soğuk bir çağrı daha.
Tanıdık bir boşluk, dağılıyoruz
seni seviyorum.
Gitti bir arkadaş daha.
Zaman ölüyor, duruyoruz
seni seviyorum.
Gizli-açık bir mutsuzluk daha.
Çok konuşuyorlar, sıkılıyoruz
seni seviyorum.

21 Mart 2019