Hayal ve gerçekler üzerinden hepimize umut verdi: Teşekkürler Şafak Pavey...

Yarın yılın son günü... Çelişkiler içinde kapatıyoruz bir yılı daha. Bir yanda düşündüklerinden, yazdıklarından, söylediklerinden dolayı hapse tıkılmış olanlar; öte yanda sanki böyle bir şey yokmuş gibi davrananlar!

Ceza Yasası, Terörle Mücadele yasası, ileri değil, "geri demokrasilere" bile aykırı maddeler, DGM’leri aratmayan mahkemeler... İnsanı aptal, geri zekalı yerine koyan devlet büyüklerinin açıklamaları... Kendilerini padişahtan daha padişahçı sayan savcıların, hakimlerin parodileri... Bunlar dehşet verici. Ancak bunlara göz yuman ve yok sayanlar, beni daha da dehşete düşürüyor.

Protesto eden öğrenciler içeride... Karşı çıkan gazeteciler yazarlar içeride... Sorgulayan bilim insanları içeride... Önceki gün Ayşe Emel Mesçi’nin "Zeyno çıkacak, yine yazacak" başlıklı yazısını okuyup da hala ileri demokraside olduğumuzu sanan gafillere yuh olsun!

Sevgili Okurlar , içinizi karartacak bir şey yazmak istemiyorum...
Bugün içimde ne zamandır birikmiş bir teşekkürü sizlerle paylaşmak istiyorum. Varlığıyla, düşünce biçimiyle, eylemleriyle, söylemleriyle, yazdıklarıyla geleceğe dair bana umut veren , yüreğimi ısıtan, içimi gülümseten bir insan... Hepiniz tanıyorsunuz onu: Adı: Şafak Pavey.

"Gökyüzü benimdir"

Şafak Pavel, kendisi için verdiği mücadeleyi diğerleri için de vermeyi seçmiş bir insan. Engelliler, azınlıklar, çocuklar, şiddete uğramış kadınlar, mülteciler, işkence kurbanları, hakları çiğnenen bütün mağdurlar onun ilgi alanı oldu.

Tamam , Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Yüksek Komiserliğinde çalışırken bu böyleydi. Ya sonra? CHP Milletvekili olarak Meclise girdiğinden beri, hemen belirteyim ki daha da çok mağdurun, güçsüz olanın, sömürülenin, ezilenin ve haksızlığa uğrayanın yanında yer aldı.

Şafak Pavey’in bütçe görüşmeleri sırasında Meclis’te yaptığı konuşma, sanal ortamda dolaşıp duruyor. (www.safakpavel.com adresinden okuyabilirsiniz.)

Şu son birkaç günümü onun yeni kitabını "Nereye Gidersem Gökyüzü benimdir"i okuyarak geçirdim. (Kırmızı Yayınları) Şafak Pavey, genç bir BM. İnsani yardım görevlisi olarak gittiği ve yaşadığı İran’ı bugüne dek kimsenin anlatamadığı gibi anlatıyor.

Kendi deneyimlerinden, güncel, sıradan olaylardan, çarpıcı gözlemlerden hareket ediyor; bir sözden, bir bakıştan yola çıkıyor... Ve minicik, özlü yorumlarla devasa analizlere taş çıkartacak duygular yaratıyor okurda.

Kendi başına gelen en acımasız, en korkunç olayları, neredeyse gülerek, bizi de gülümseterek yorumluyor.

Kendi çaresizliğiyle toplumun çaresizliği arasında köprüler kurarken, direnmekten, başkaldırıdan da asla vaz geçmiyor.

Şaşırtıcı, çarpıcı, sarsıcı, akıcı bir kitap bu. Okuyun ve bugüne dek hiçbir totaliter rejimin gökyüzünü hapsedemediğini siz de görün!

Yeni Yıl dilekleri:

Şafak Pavey’in Meclise getirdiği gençlik enerjisi, onca asık suratlı insan içinde güler yüzü, ışıldayan ve umudunu hiç yitirmeyen bakışları bir artı değer elbet... Ancak sözünü ettiğim konuşmasından alıntıladığım şu birkaç satır, önümüzdeki yeni yıl dileklerimin yerine geçebilir:

"Öğrencinin saçını kesmeyecek, poşusunu tutuklamayacak, parasız eğitim hakkı, su hakkı, barınma hakkı ya da doğa hakkı için yaptığı gösteriye tahammül edeceksiniz.

Vatandaşlarınız madenlerde ve depremlerde aldırmazlıktan ölmeyecek, yağmur yağınca duble otoyollarda boğulmayacak, uçurumdaki gelir dağılımının mağdurları, yoksulluk sınırında yaşayan insan sayısı nüfusun beşte biri olmayacak.

Eşcinsel vatandaşlarınız toplumun en alt katına itilmeyecekler.
Üniversiteyi devlet tarafından kontrol etmeyeceksiniz, bilim siyasetin tutsağı olmayacak.

İnançları sizin için makbul olmayan vatandaşlarınızı Zerdüştlükle, Alevilikle, Gâvurlukla suçlamayıp, Diyaneti devletin ayrıcalıklı kurumu yapmayacaksınız.

Hukukumuz, Avrupa İnsan hakları mahkemesinde başvuru enflasyonu ile anılmayacak. Türkiye, hakkında "fikir özgürlüğü yok" kararına varılmış bir ülke olmayacak.Eğer derdimiz marka olmaksa, ancak böyle marka olunur.

Demokraside en önemli kıstas soru sorabilme hakkıdır. Soranlar cezaevinde. O halde ben soruyorum. İçinde yaşadığımız bir demokrasi mi? Demokrasinin illüzyonu mu?"

Teşekkürler Şafak Pavey. İyi ki varsın!
Sevgili Okurlar, hepinize iyi yıllar.
Aklım ve yüreğim hapisteki meslektaşlarımla, arkadaşlarımla... Özgürlük ne bir ayrıcalık, ne de bir utanç nedeni olmalı!

Cumhuriyet- 30 Aralık 2011