Güzel İzmir'in Güzel İnsanları (2)

            TÜYAP İzmir Kitap Fuarı geçen hafta sonu başladı, dolu dizgin sürmekte... 26 Nisana dek sürecek... Ben de "Güzel İzmir'in Güzel İnsanları" yazısını, bıraktığım yerden sürdürmekteyim...
            Türkiye'nin bir çok yerinde kitap fuarlarına katıldım. Ama doğrusu şimdiye dek İstanbul dahil olmak üzere bunca coşkulu olanına rastlamadım.  Belki ilk iki günün heyecanı coşkusuydu ama tüm etkinlikler, konuşmalar, paneller, toplantılar ağzına dek tıklım tıklım doluydu. Yer bulamayanlar yerlere oturuyordu...    Belki bunda yaklaşmakta olan seçimlerin de rolü vardı: İnsanlar daha çok birbiriyle buluşmak tartışmak, konuşmak, dayanışmak gereksinimi duyuyordu...

  
            Sanki 7 Haziran sonrasıymış...

            Öyle ya da böyle bu kez yirminci yaşını kutlayan İzmir Kitap Fuarı, 400 tyayınevi ve Sivil Toplum Kuruluşu'nun katılımıyla;  200 kadar etkinlikle, bir de geleceğe umutla bakan gençleriyle  cıvıl cıvıl...
            İzmir'e sanki Yaz gelmiş... Sanki  kent Akdeniz  olmuş...  Sanki yasaklar, gerilimler hiç yokmuş...  Sanki yolsuzluk, yalan ve talan yokmuş... . Sanki  ülkenin başında o sinirli, öfkeli, kavgacı kişi bulunmuyormuş... Sanki 7 Haziran sonrasıymış... İşte öyle bir hava...
 

           Hayatla Şiir Arasında  

            20 İzmir Kitap Fuarı'nın  onur konuğu  Süreyya Berfe...   Fuar boyunca hemen hemen her gün   birçok söyleşi, toplantı  var...
              Süreyya Berfe denilince benim aklım gönlüm ister istemez 70'li yıllara , 80'lere  gidiyor... Cemal Süreya'dan dinlediğim , dostlukların şairi,  hayatın şairi,  yaşamın en somut  anlarını  iç dünyasıyla, düş dünyasıyla  bütünleyen;  düşleri de , şiiri de hiç tükenmeyen şaire gidiyor...
            Zaten Cemal Süreya'ya göre  Süreyya Berfe'nin , kişide karıncalanma duygusu uyandıran bir envanter tutkusu, sağlam bir çağrışım zinciri, tutarlı bir görüntü sevgisi ve her şeye bakmak isteyen bir derviş tavrı  vardır...
            İstanbul'u terk ettikten sonra"Kasaba"sına, yani  "Turgutlu"ya; sonra  Foça'ya göç etti.  Nicedir yerleştiği  Urla'nın İskele mahallesinde hayatla şiir arasında o bakır teli, o köprüyü kurarak "kalfalığa" devam ediyor...  Yani tam bir Egeli!

            Sevdayla Şiir arasında

            Süreyya Berfe, bugün 70'ini aşmış olsa da    bana öyle gelir ki, sevda çağını, uyarı çağını  hiç ama hiç aşmadı.
            "Nemli kumlarda keyifle gezen böcek! / Yuvana dön/ donanma geçiyor/ sular yükselecek"  diye uyarandır o...
            Sevdasını  dile getirdiği "Uçurum, Su, Kırlangıç" şiirindin  bir yerinde ise şöyle der:  Gözlerin/ Yükü ağır iki kırlangıç/ Bana doğru kalbime doğru/ uçanuçan iki kırlangıç/ Kimi zaman değip geçen/ kimi zaman çarpıp kalan/ karanlık şeylerden aydınlıklar taşıyan/ sevinçle kederi / aşkla çileyi/ bugünle yarını yansıtan / iki kırlangıç...

  Ama gelin bu yazı Berfe'nin "Yeni Aşk" şiiriyle bitsin...
"Yanında oturan ben değilim
Zamanla dirilen anılar
Sorular soran ben değilim
Pişman eden merak
Geçmişi kabartan ben değilim
Yeni biten maceralar
Seninle yaşayan ben değilim
Yere düşen yaprak
Duygularını şaşırtan ben değilim
Gelip geçen acımalar
Kolunda uyuyan ben değilim
Uzaktan gülen aşk
Karşında ağlayan ben değilim
Yürekte esen rüzgâr"

Cumhuriyet- 23 Nisan 2015