Gerçeğin Mayası

Küçük Prens nice serüvenden sonra , bu gezegenden ayrılırken anlamıştır ki, onun gülü, evrende bir tanedir, eşsizdir. Çünkü yalnız o gül için canını vermeye hazırdır, üzerini fanusla örttüğü odur, rüzgarlardan koruduğu odur, yakınmasına, böbürlenmesine, hatta susmasına kulak verdiği odur, emek verdiği, zaman verdiği odur...
Evrende binlerce çiçek, binlerce gül varken, kendi gülünün eşsiz olduğunu ona öğreten, evcilleştirdiği tilkidir. Ve ayrılık vakti geldiğinde Tilki, Küçük Prens'e bir sır verir:
"-Vereceğim sır çok basit : İnsan ancak yüreğiyle baktığı zaman doğruyu görebilir. Gerçeğin mayası gözle görülmez...
Küçük prens unutmamak için tekrarladı:
-Gerçeğin mayası gözle görünmez.
-Gülünü bunca önemli kılan uğruna harcadığın zamandır.
Küçük Prens unutmamak için tekrarladı :
- Uğrunda harcadığım zamandır.
-İnsanlar bu gerçeği unuttular, sen unutmamalısın. Evcilleştirdiğin şeyden her zaman sen sorumlusun. Gülünden sen sorumlusun...
Küçük Prens unutmamak için tekrarladı:
- Gülümden ben sorumluyum."

Bir haftadır her gün , her dakika, Saint Exupéry , Küçük Prens, tilki ve gül arasında gidip geliyorum. (Yukarıdaki alıntı Cemal Süreya ve Tomris Uyar'ın Türkçe'sinden - Cem Yayınevi)
Nereden takıldı kafama, dilime bu satırlar? Neden terk etmiyor beni? Neden ha bire ha bire yüreğimi oyuyor? Neden bunca acı veriyor ?
Tam da gece gündüz haberler karşısında milletçe 3 kasım seçimlerine kenetlenmişken, nereden saplandı içime bu gül, bu tilki , bu Küçük Prens...
Belki Süreyya Ayhan, şampiyonluk ipini göğüslerken ona nasıl davrandığımızı düşündüğümden... Dönekliğimizi saygısızlığımızı ikiyüzlülüğümüzü yüzümüze çarptığından... Belki Leyla Tavşanoğlu'nun haftalık sohbetini ve o sohbete tepkileri okuduğumdan ... Belki 29 yıl boyunca emek verdiğim, uğruna zaman harcadığım, rüzgarlardan korumaya çalıştığım Sanat Dergisi'nin 30. Yıl kutlamalarını düşündüğümden... Medya transferlerinde şaşkınlıktan şaşkınlığa düştüğümden... İnsanların, birbirine nasıl hoyratça davrandığını, herkesin herkesi linç etmeye hazırlandığını gördüğümden... Seçim manipülasyonlarını izlediğimden... Çevremizi sarmış sevgisizlikten, saygısızlıktan, küstahlıktan, acımasızlıktan... Dost bildiklerimizin , içimizi acıtmaya çalışmasından...
"İnsanların tanımaya ayıracak zamanları yok artık, dedi tilki, Aldıklarını hazır alıyorlar dükkanlardan. Ama dost satan dükkanlar olmadığı için dostsuz kalıyorlar."
"İnsan ancak yüreğiyle baktığı zaman doğruyu görebilir. Gerçeğin mayası gözle görülmez..."
Belki de ben çok hassaslaştım ...
Sevgili okurlar yazının burasında, - Perşembe akşamüstü saat 17:00- Kemal Derviş'in açıklamasını dinlemek üzere televizyon başına gitmiştim ki ... Bir de baktım yıkıcı değil yapıcı, yok edici değil üretici, bölücü değil birleştirici , karşıt görüştekileri bile aşağılayıcı değil yüceltici bir konuşmaya tanık oluyorum... An azından siyasi yaşamımızda bu bir ilkti.
Kemal Derviş'in açıklaması sona erdi. Ve ben de bu karamsar yazıyı sürdürmemeye karar verdim.
X
P.S. : Geçen haftaki yazımı, derhal, arkadaşım Joan Baez'e bir haber uçurmalıyım, TBMM'den çıkan kararı , ölüm cezasını kaldırdığımızı ona duyurmalıyım diye bitirmiştim. Çünkü her konserinde "'Biliyor musunuz ki, uygar diye geçinen ülkeler arasında ölüm cezası uygulanan iki ülke var: Biri bizimki, Öteki Türkiye...'' deyip duruyordu... Size söylediğimi yaptım, ona haber uçurdum.
Elektronik posta sağ olsun anında yanıt geldi: Konu başlığı "Hip Hip Hurrey!" nidasıydı. "Türkiye'yi seviyorum" diye başlayıp, "Bu akşamki konserimde ve sonra turnem boyunca bu başarınızı tüm dinleyicilerime anlatacağım" diyor. Baktım, konser turnesi California'dan , Washington'a ABD'de sayısız eyaleti ve Kanada'yı kapsıyor... Fena değil! ... Benden bildirmesi...

17 Ağustos 2002