Gençlik Kampı

"Kendim karar vermek istedim"

Hepsi birbirinden güzel, hepsi cıvıl cıvıl, hepsi genç, hepsi akıllı , hepsinin geleceğe ilişkin nice düşleri, emelleri var. Tek kelimeyle , daha doğrusu iki kelimeyle, hayat dolular!

Onları görmeye gittiğimde, kimi masa başında ciddi ciddi konuşuyor, tartışıyor, kimi kıkır kıkır gülerek bir şeyler anlatıyor, dinleyenler kahkahaları salıveriyor, kimi fıkır fıkır yerinde duramayıp , kendi getirdikleri müzikle dans ediyor, kimi de ağaçların arasından günbatımı izliyor, boğazın karşı yakasında güneş ışınını yakalamış camlardaki "alevi" seyrediyordu...

İnanın hangisi Yunanlı, hangisi Türk ayırt edemedim... Birbirlerine öyle benziyorlardı ki...

Yaşları 16-18 arası lise öğrenci genç kızlardan söz ediyorum. Kimi Yunanistan'dan, kimi de Türkiye'nin çeşitli yörelerden gelmişlerdi. Robert Kolej'de gerçekleşen, amacı "Barış Kültürü" olan Uluslararası Gençlik kampında bir araya gelmişlerdi.

Barış Kültürü

Bu köşenin okurları bilirler: Bundan üç yıl önce , tam da Kardak krizinin en alevli günlerde, hani bırakın orduları, gazetecilerin, parti başkalarının bile silah kuşanıp "düşman" üzerine hamle etmeye niyetlendiği günlerde Türkiye ve Yunanistan'dan çeşitli sivil toplum örgütlerinden bir araya gelen kadınlar WİNPEACE (Barış İçin Kadın Girişimi) hareketini kurmuştuk. Sorunları çözmek için silaha davranmaktan başka yollar da olabileceğini düşünebilmemiz için on binlerce can alan depremi yaşamayı beklememiştik... Amacımız iki ülke arasında barış kültürünü geliştirmekti.

O gün bugün bu amaçla çalışıyor, çeşitli projeler üretiyor ve bunları hayata geçiriyoruz.

İşte bu projelerden biri de iki ülkenin gençlerini bir araya getirecek , birbirlerini tanımalarına olanak sağlayacak yaz kamplarıydı. Yukarıda sözünü ettiğim gençlik kampı da bunlardan biri... Bu tasarıyı gerçekleştirebilmemiz için önce WİNPEACE Türikiye 'den Nur Mardin kolları sıvadı , Robert Kolej Müdürü Chris Wadworth ev sahipliğini, İngilizce öğretmeni Jennifer Sertel organizasyonu üstlendi, Soros Vakfı çocukların uçak biletlerini aldı. Hepsine sonsuz teşekkür.

Türkiye ve Yunanistan'dan liseli kız öğrencilerin bu haftaki buluşması, bu tasarının ilk adımı . Ağustosta Üniversite öğrencilerinin bu kez Boğaziçi Üniversitesi'nin ev sahipliğiyle kız erkek karışık yaz kampı var. Sonbaharda ise bu kampların benzerleri Yunanistan'da Atina Üniversitesi'nin ev sahipliğiyle gerçekleşecek...

"Me agapi"

Yaz kampına katılan gençlerle sohbet ettiğim akşamın sabahında gelmişti Yunanlılar. Daha birbirlerini tanıyalı 12 saat bile olmamıştı ama sanki bin yıldır birbirlerini tanıyor gibiydiler. Bir kaynaşma bir kaynaşma... 16-18 yaş coşkusuna bir de İstanbul'u keşfetme , birbirini keşfetme heyecanı ekleniyordu.

Bu gençler yalnız kentin tarihi, turistik yerlerini gezmekle yetinmiyor. Gündüzleri de Ege Denizinin ekolojik sorunlarına, çevre temizliğine kafa yoruyorlar. Ekoloji ve çevre uzmanı Athena Veneti ve Sophie Arditzozlou önderliğinde tartışarak, sorun çözme yolları arayarak farklı kültürleri, birbirlerini tanıyorlar... Ve bütün bunlar "me agapi"yle yani "sevgi ile" oluyor... (Hepsinin elinde en sık kullanılan Türkçe ve Yunanca sözcükler listesi... Şimdiden "öteki"nin dilini kullanmaya çalışıyorlar!)

Yunanlı genç kızlara soruyorum, neden bu kampa katılmak istediniz diye... Hepsi yanıtlamak için yarışıyor. Bir çoğundan gelen ortak ve benim için en anlamlı yanıt şöyle:

"Bugüne dek Yunanistan'da Türkiye'ye ilişkin hem çok harika, hem çok kötü şeyler duydum... En iyisi kendim gidip göreyim, tanıyayım dedim... Yani kendim karar vermek istedim."

Kendim karar vermek istedim... Orada ya da burada, Türkiye-Yunanistan ilişkilerinde ya da yaşamdaki tüm ilişkilerde, bir liderin, bir kahramanın, bir anti-kahramanın, bir ideolojinin , bir öğretinin peşine takılıp sürüklenmektense, "kendim karar vermek istedim"i seçen gençler çoğaldıkça, dünya, yaşanması daha güzel bir yer olacaktır gibime geliyor...