Farklı Seslere Tahammülsüzlük…

Çocuklar gibi şendik… Aziz Nesin’i , son günlerini geçirdiği Alaçatı’da anacaktık. Nesin Vakfı çocukları, Alaçatı’daki çocuklarla buluşacak, yalnız birbirleriyle kucaklaşmakla kalmayıp, uzmanların yol göstericiliğinde duvar resmi, seramik çalışmalarıyla akıllarından ve gönüllerinden geçenleri somutlaştıracaklardı… Ali Nesin “ Mizah yazarı, şair, düşünce insanı ve babam Aziz Nesin” başlıklı  konuşmasından  sonra,”analitik düşünme yetisinin kazanılmasında matematiğin yeri”ni anlatacaktı…  Vedat Türkali, Ataol Behramoğlu,   Orhan Aklaya, , Vecdi Sayar ve daha nice yazar ve şair , çeşitli panel ve açık oturumlarla dinleyicileri Aziz Nesin ‘in kaptanlığında, mizah, gülmece, edebiyat , şiir yolculuklarına çıkaracaklardı… Ben, “İnsan Aziz Nesin”i anlatacaktım…  Gündüzler , sergilerin, panellerin, Dost Kitapevi’nin düzenlendiği imza günlerinin olacak; akşamlar, İzmir Kent  Orkestrası’nın, Grup Yorum’un ve Mazlum Çimen’in konserleriyle taçlanacaktı…

Olmadı. Bunların hiç biri olmadı.  Alaçatı Belediyesi’yle Nesin Vakfı’ nın işbirliğiyle düzenlenen “Aziz Nesin Kültür Sanat Buluşması” gerçekleşemedi.

Program çoktan basılmış, tüm etkinlikler medyada duyurulmuştu…Ama yine de olmadı… Çünkü “Buluşma”ya birkaç gün kala  Grup Yorum ve Mazlum Çimen konserlerinin programdan çıkarıldığını öğrendik.    

Doğrusu Türkiye’nin her yerinde konser veren Grup Yorum olsun, Mazlum Çimen olsun neden Alaçatı’da konser veremiyordu anlamakta güçlük çekiyordum. Muhalf oldukları programa alınmadan önce bilinmiyor muydu?  Eğer bir sansür söz konusuysa , bizlerin orada ne işi vardı? Böyle bir sansür Aziz Nesin ruhuyla bağdaşabilir miydi? Katılımcılardan çoğu bu iki konserin programdan çıkarılmasını protesto için, şenliğe katılmayacağını bildirince, etkinlik toptan kaldırıldı. Yazık oldu.

Hafta içinde Ali Nesin’in açıklamasını okumuş olmalısınız: Alaçatı Belediyesine baskı yapıldığını söylüyor, “Aziz Nesin adı altında düzenlenen  bir etkinliğin, sansürcü bir baskıya dayanamayarak, korkuya teslim olmasına ortak olamazdık” diyordu.
Gazeteci olarak Abci İpekçi “okul”undan geldiğim için , Alaçatı Belediye Başkanı  Muhittin Dalgıç’ı aradım. Kesinlikle bir baskı, bir art niyet olmadığını, bu şenliği  kendisinin istediğini ve başlattığını  defalarca vurguladıktan sonra, bu iki konserin, programa sonradan eklendiğini,  o tarihlerde çevrede otel bulmakta zorlandıklarını , ödeneklerinin yetersizliğini anlattı ...

Keşke bu gerçekler,  baştan düşünülseydi! Keşke belediye dışından gelen yardım önerilerine kulaklar tıkanmasaydı! Keşke bari CHP’li belediyeler sözünün eri olabilseydi, Aziz Nesin’e sahip çıkabilseydi… Yazık oldu  Kaçırılmış bir fırsat.. Özellikle Alaçatı ve çevresi için…

Alaçatı’da yaşayan, gerçekten Alaçatı’ya gönül vermiş, bura adına kalıcı bir şeyler yapak isteyenler için, beldenin adını kültür ve sanatla yüceltmeye çalışanlar için yazık oldu. Aldığım sayısız tepkide,  insanlar yaşadıkları düş kırıklığını ve baskı karşısında düştükleri umutsuzluğu dile getiriyordu.  Günümüzün “moda” tatil yöresinin vurdumduymazları elbet olayın farkında bile değildi…

                                               x
Beni kara kara düşündüren, bu ülkede artık hiç ama hiç muhalif düşünceye hak tanınmaması…  Bırakın muhalif düşünceye, farklı seslere bile tahammül yok!

“Türkiye Ekonomik ve Sosyal  Etütler Vakfı –TESEV’in  toplantısının bir avuç haddini bilmez tarafından nasıl engellendiğini gördünüz…
Elif Şafak’ın “Baba ve Piç” adlı kitabına ilişkin Beyoğlu Savcılığının “kovuşturmaya yer olmadığı” kararı , Büyük Hukukçular Birliği Başkanı  Kemal Kerinçsiz ‘in itirazı üzerine kaldırıldı… Yazar, yayıncı ve çevirmen için dava açılıyor…

Dünyanın sayılı düşünür ve yazarlarından Noam Chomsky’nin    kitabına dava … Kalkıp buraya duruşmaya gelirse hiç şaşmayın! Kerinçsiz ve arkadaşları herhalde o duruşmaları da basar!
Bence asıl tehlikeli olan, bu ve benzer insanların engellenmesi, yasaklanması, mahkemelerde süründürülmeleri, hayatlarının zehir edilmesi ve belki de cezalandırmaları değil.

Asıl tehlikeli olan, bu insanların artık düşünüp de böyle toplantılar düzenlememeleri, çalışmamaları, yazmamaları, şarkılarını söylememeleri, kitap basmamaları… Asıl tehlikeli olan , gerek bilimsel, gerek kültürel ve sanatsal olayların “tehlikeli” sayılması!

9 Temmuz 2006-Cumhuriyet