Dumansız Hayat mı?

Bugün 19 Temmuz… Günlerdir aylardır, hazırlık yapıldı. Sonunda o gün geldi çattı. Bundan böyle dumansız hava, dumansız hayat!

Doğrusu içimden şöyle haykırmak ve  bir bir  şunları sıralamak geliyor :
Tepemizde ve çevremizde  kapkara dumanlar dolanırken, yaşam tarzımızı karartırken, hayatımıza çullanırken… 

O kapkara duman, alıştıra alıştıra millete haksızlıkları kanıksatırken…

O kara, kapkara  duman,  ekonomik krizi, çoğalan işsizliği,  artık kimsenin görmezden gelemediği eğitimin iflas edişini  “başarı” diye niteleyip, millete yutturmaya kalkarken…  

O kapkara duman,  kitle iletişim araçlarını, “liberal” etiketi altında kitle  uyutma aracına dönüştürürken…

O  karanın da karası duman, kaba kuvveti , orman kanunlarını, şiddetti, hem maddi hem manevi şiddeti , “demokratik tepki” diye sunmaya çalışırken… 

O kara duman “öteki”nin yaşamını, hayatını   tehdit ederken ve tehditten korkanlar susarken  … (Biliyorsunuz “ölümden korkmak ayıp değil… ne de düşünmek ölümü…”)

İşte bütün bunlar süre gelirken, içimden “Sigara dumanı, bu kara dumanın yanında hiç kalır! Tanrı aşkına rahat bırakın insanları,  dileyen dilediği gibi içsin… Elbet içene ve içmeyene, yani başkalarına saygı göstererek…” demek istiyorum.
Ama…. Demeyeceğim! 

Hayır bunları söylemeyeceğim, çünkü başkalarına saygı gösterme ya da göstermeme alışkanlığımızı  (o konuda pek başarılı olamadığımız ortada) bir yana koyarsak , iki yıldır sigara içmeyen bir insan olarak  yaşadığım sevinci herkes yaşasın istiyorum!

Çoooook uzun yıllar çooook sigara içtim.  Geceler gündüzler boyunca içtim. Sigarasız yazı yazamayacağıma inandığım dönemler oldu. Sigarayla Aşk – Nefret ilişkisi yaşadım.  Kaç kez bıraktım ve hep yeniden başladım.  (Adamın biri, “Sigarayı bırakmak çok kolay, ben her gün bırakıyorum” demiş!) Bırakmak için birbirinden çok farklı her yöntemi denedim .  Akapunktur, ilaç, hipnoz, psikolojik  telkin, toplu seanslar, Tibet’te guru, Beijing  Devlet Hastanesi’nde doktor, Allen Carr kitabı…  Tüm yöntemler bir süre sonra işe yaramaz oldu! Sonunda sorunumu ağır bir zatüre halletti! İki yıldır tek sigara içmedim.

Tek sigaranın , sigarasız yaşamı önlediğini , engellediğini, tek sigaranın  bir daha asla sigarasızlığa izin ve geçit vermediğini , bütün deneyimlerim bana çok iyi öğretmişti!

Bütün bunları niye söylüyorum. Herkes yapabilir demek için ve deneyimlerin birbirimize aktarmanın yararına inandığım için. Bir de  asıl sonrasının sevincini paylaşmak için…

Hani herkesin söylediği, kokuları ve tatları fark etme, rahat nefes alma, gribe yakalanmama, yürürken , merdiven inip çıkarken, dans ederken, torunları hoplatırken  nefes nefese kalmama…Meğer hepsi doğruymuş!

Hiç kimseden daha önce duymadığım, bendeki en büyük değişiklik ise şu oldu: Sabahları dinlenmiş uyanmak! Eskiden zaten sigara içmekten gece hiç uyumazdım birkaç  saat uykudan sonra da yorgun argın uyanırdım! Meğer ne büyük lüksmüş sabah dinlenmiş uyanmak! Baş ağrılarına, sinüzit derdine de paydos!  Yaz ortasında en sıcak günde el ayak üşümesi de yok artık! Yaşasın kanım  el ve ayak  parmaklarında da dolaşıyor! Daha neler neler…

Hiç özlemiyor muyum? Elbet özlüyorum. Paris’deki öğrencilik yıllarımı de özlüyorum, Uganda’da iç savaş sonrası günlerimi de , Rize ile Hopa arasındaki tüm kahvelerde, elimde sigara  yaptığım sohbetleri de çok özlüyorum…

Yalnız şu farkla ki, sigarayı her özleyişte, bir de tanrıya şükrediyorum bu belalı sevgiliden kurtuldum diye! 

Haydi bakalım, sigara içenlere kolay gelsin, içmeyenler  siz de lütfen biraz anlayışlı olun! Kanun bugün yürürlüğe girdi diye fırsat bu fırsat faşistliğin alemi yok!

Tütün Ürünlerinin   Zararlarının Önlenmesi ve Kontrolü Hakkındaki  Yasa, herkese hayırlı olsun! Herkesin sigara dumanı kadar tüm kara dumanları da ciddiye alması ve yaşamından kovması dileğiyle.

Cumhuriyet- 19 Temmuz 2009