Bu arada çocuklar öldü...

Anlı şanlı medya "Büyük zafer" , "Sahada da, Masada da kazandık";   "Türkiye Dik Durdu; Haçlı Diz Çoktü"  diye naralar atarken;  kimileri  ateşkese bozuldu; kimi  Trump'a ders verdiğimize inandı. "Şimdi sıra Putin'de"; "Süpürme yetmez, bu işi bitirelim" diyenler oldu; kana  bir türlü doyamayanlar oldu; dünyayı dize getirdiğimize inananlar oldu... Kantarın topuzu öyle bir kaçtı ki, Erdoğan bile   "Ne zafer, ne yenilgi"  diyerek yandaş medyayı uyarmak ve ayar vermek zorunda kaldı...
Bu arada çocuklar öldü.
Bu arada Çanakkale'de  74 yaşındaki  Ekrem Yaşlı, hastanede eşiyle Kürtçe konuştu diye bir saldırıya uğradı. Darp edildi ve kafasına 20 dikiş atıldı. En çok toplumsal barış yara aldı.
Bu arada Trump'ın aşağılayıcı , küstah mektubu  cevapsız kaldı; yok sayıldı..
Bu arada kimi bakanların (T.C. Bakanlarının)    A.B.D. deki mal varlıklarının dondurulması şimdilik unutuldu.
Bu arada A.B.D.'nin  berbat ekonominizi daha da mahvederim  tehdidi şimdilik durdu.
Bu arada ekmek daha ucuza satılmadı. Zamlar geri çekilmedi.
Bu arada çocuklar öldü.
Bu arada dengesini yitirmiş Trump'ın "Okul  bahçesinde   çocukların kavga etmesine izin vereceksiniz; bir süre kavga ederler sonra  da ayıracaksınız" sözünün dehşeti, rezilliği   korkunçluğu,  iğrençliği ve ahlaksızlığı, sadece çocukları ölen anneleri, aileleri değil; insan olan  herkesi yaraladı. 
Bu arada o çocuklar  okulda, okul bahçesinde  değil ateş altındaydı. Cephedeydi, dağdaydı, ovadaydı, çöldeydi. Ateş hattında, bombalar altındaydı. Öldüler, öldürdüler, öldürüldüler.   Onlarla birlikte sevdikleri, sevenleri  de öldü.
Bu arada ABD'nin Ortadoğu petrolünü; bizim  ise İŞİD'i  güvence altına aldığımız açıklandı.
Bu arada   "Türkler sivilleri bombalıyor" propagandasıyla, tüm dünyanın nefretini kazanmış olduk.
Bu arada iktidarın,  kaybettiği belediyelere karşı düşmanlığı; vazgeçmediği    ayırımcılık ; adaletin hak ve hukukun yokluğu örtbas edildi... 
Bu arada savaşa hayır demek, hala suç sayıldı..i.
Bu arada çocuklar öldü. Adlarına ne derseniz deyin, çocuklar ödlü.
Bu arada onları geri getiremeyiz; parçalanmış bedenlerini, yaralarını sarıp sarmalayıp hayata döndüremeyiz. Özür dilemek için de artık çok geç. Sadece  mekanları cennet olsun diyebiliriz...  

ŞEHİTLİK

Bu arada Oktay Rıfat'ın "Şehitlik" adlı şiirini belki bin kez okudum. Sizlerle de paylaşıyorum:

I
"Ben bir bahriye neferiyim
Gözlerimi balıklar yedi
Görmek ve ağlamak bitti benim için
Uzun boylu adamdım sağlığımda
İnanmazsanız elbiselerime bakın

Biri diyor ki ben de askerim
Ne farkım var öteki ölülerden
Eskiden evlerde otururduk
Dışında kaldık bütün kapıların
Şimdi duvardan geçiyoruz

Biri de diyor ki
Uzunluğuna kollarımın hâtırası
Hâlâ başım ağrıyor

Yalan hepsi bunların inanmayın
Biz yokuz diyor bir başkası

II
Akraba ölülerin kılığında geliyorlar
Kolayca girmek için odama
Bir bakıyorum amcam kardeşim
Bir bakıyorum Polonyalı bir gedikli çavuşu
Hemen de konuşuyor

Bir kızım vardı beş yaşında
Ölmüş şimdi beraberiz
İçi sıkılıyor burada
Ellerini Varşova'da unutmuş
Çember çeviremiyor
20 EKİM 2019

Ve bir ses
Ne patates çapalamak
Ne taş kırmak
Ne de yük taşımak pazara
Burada rahatım iyidir

Biri de karısını merak etmiş
Evden haber soruyor bana

Üstümden kaputumu aldılar
Öldüğüm zaman
Üşüyorum
Önümüz de kış

Sonra bir ağızdan konuşuyorlar

III

Bir bardaktan su içiyoruz
Birlikte yemek yiyoruz akşamları
Kimisi sevgilimize âşık
Kimisi evlât olmak istiyor anamıza
Sebepsiz gidip geliyorlar vapurlarda
Tramvayda aramıza giriyorlar
Yeniden uzun uzun yaşamak istiyorlar
Bizden ayrılmadıklarına bakılırsa"