Barış Gazeteciliği

Önceki gün Boğaziçi Üniversitesi’nde  "Barış Gazeteciliği" sempozyumu vardı.  Geçen ağustosta kurulan  Barış Eğitimi Uygulama ve Araştırma Merkezi’nin düzenlediği sempozyuma yurt içinden ve yurt dışından çeşitli gazeteci ve akademisyenler  katıldı. Çoğunluğu çeşitli üniversite öğrencilerden, geleceğin gazetecilerinden oluşan geniş bir dinleyici kitlemiz vardı. ÇABA -Çağdaş ve Bağımsız Yardımlaşma Derneği’nin katkılarıyla gerçekleşen sempozyumun  sonunda keşke diyordum, keşke  tüm gazetelerimizin, tüm televizyon kanallarının  temsilcileri burada olsa da,  yararlanabilselerdi...

Üzerinde giderek daha çok tartışılan, müthiş gereksinim duyduğumuz "Barış Gazeteciliği" ne mi demek?

Önce ne olmadığını belirteyim: Hani bir süre önce, daha ne hükümet ne de ordu, Kuzey Irak’a operasyon kararı almadan büyük Medyamız, "Ordu  Kuzey Irak’a" diye tempo tutmuştu ya ve operasyon bir haftada bitti diye  müthiş üzülmüş  niye daha çok insan ölmedi diye hayıflanmıştı ya... İşte "Barış gazeteciliği"nde böyle şeylere yer yok! 

Televizyon ekranlarında, arşiv görüntüleri kullanarak  daha çatışma olmadan önce, sanki bir çatışma oluyormuş gibi göstermek söz konusu değil Barış Gazeteciliğinde...

Ama "Barış Gazeteciliği" sadece savaşlara, çatışmalara ilişkin bir kavram değil. Her gazetenin birinci sayfasındaki manşetten, en arka sayfadaki son satıra dek, televizyonların her anını kapsayan  yazılı, sözel ve görsel her şeyi kapsayan bir kavram.

Gazetecilik yaparken   sürekli seçim yapıyorsunuz.  Neyi haber yapıyorsunuz? Hangi kaynakları kullanıyorsunuz?  Dışladığınız kaynaklar var mı? Neden? Haberi olayı nasıl yansıtıyorsunuz? Kana bulayarak mı, şiddete sarmalayarak mı, duygu sömürüsü yaparak mı? "Tarafsız" olma gayretiyle yalnız teknik sayılar vererek mi? Yoksa  "Biz" ve "Onlar"  diye mi ? (Elbet "Biz" iyiler, "Onlar" ise kötüler!)  Ya seçtiğiniz  sözcükler?

Birkaç gün önce bir televizyon kanalında  ha bire geçen alt yazı şöyleydi: "Bülent Ersoy erkek çıktı! Az sonra! " 

Bu anonsla verilen haber neydi biliyor musunuz?   Savcılığa ifade veren Bülent Ersoy’un sözünden dönmediği,  savcıya da "ölüm değil çözüm" istediğini söylemesiydi. Sözünden dönmediği, dürüst davrandığı için "erkek" çıkmıştı Bülent  Ersoy!

Sansasyon ve "reyting" şampiyonu Beyler! Rezilliğinizin farkında mısınız? Bu ülkenin yarısı kadınlardan oluşuyor. Ve siz onlara dönek diyorsunuz!  Yalnız Bülent Ersoy’a değil tüm kadınlara hakaret ediyorsunuz, aşağılıyorsunuz!

Kime neyi anlatmaya çalışıyorum!

Ayırımcılık  öylesine dilimize yerleşmiş ki, ayırımcılığı öylesine sıradanlaştırmış, öylesine kanıksamışız ki  artık farkında bile değiliz. 

Oysa en büyük şiddet, düşüncedeki şiddet, inançtaki şiddet, dildeki sözdeki  şiddet, yazıdaki şiddet,  ifadedeki şiddet, eylemdeki şiddet, tüm şiddet bu ayırımcılıktan doğuyor!

Barış gazeteciliğine hepimizin gereksinimi var. Bizlerin gazete çalışanları olarak, sizlerin gazete okurları olarak...

Cumhuriyet-16 Mart 2008