Menü

Asıl Tehlike…


23 Ağustos 2009 - Zeynep Oral -

Önce  çok değerli sanatçıya Ayla Erduran’a  geçmiş olsun dileklerimi iletmeliyim.  18 Ağustos’ta Cem Mansur yönetiminde Ulusal Gençlik Orkestrası’nın Topkapı Sarayı Avlusunda verdiği konserin solisti Türkiye’nin sahip olduğu eşsiz kemancı Ayla Erduran’dı… Bildiğiniz gibi konserde geçirdiği baygınlık üzerine hastaneye kaldırılmıştı.   

Gerek konserin organizatörü Hakan Erdoğan’ı, gerek  Cem Mansur  ve tüm orkestra elemanlarını  da kutlamam istiyorum. Konser öncesinde  Vakit Gazetesinin tehditlerine, provokasyonuna papuç bırakmadıkları için, korkmadıkları için… O tarihte İstanbul’da olmadığımdan konseri dinleyemedim…  Kalabalık bir dinleyici  kitlesi ve yine içkisini içenler varmış. Keşke konserin sponsorluğunu da yine aynı şarap şirketi üstlenseydi. Ama doğrusu bu gibi konularda korkmak, çekinmek çok insani bir durum, kimseyi yargılayacak değilim. Vakit Gazetesindeki o çok vahim yazıyı da çok sonra okuyabildim!

Vakit’teki yazıdan kimi alıntılar  birçok gazetede yer aldı ama beni dehşete düşürenler onlar değildi.

Yazar (?) “Topkapı Sarayı’nda konser... İnadına ve özellikle!" başlıklı yazısında  “Eğer bir eylem varsa, mutlaka bir tahrik veya tahkir vardır!.. Hakaret vardır, aşağılama vardır, hiçe saymak vardır!..Tıpkı İdil Biret konserinde olduğu gibi!..” diyordu daha yazısının başında.  Yani arada yaşadığımız o özür olayları falan bir anda sıfırlanıyor gibiydi. (Sakın  “O gazete başka ,Alperenler başka” vb. kısmına girmeyelim!)

Sonra  aynı yazıda: “Brahms ve Çaykovski gibi müzisyenler, herkesin bildiği gibi, kilise müziği yaparlar!.. Bestelerinin çoğu, kilise ilâhisidir!..Düşünebiliyor musunuz; İstanbul’u alıp, kilise hakimiyetine son veren atalarımızın mekânında, şimdi kilise müziği icra ediliyor!..Peki, onların kemiklerini sızlatmaya hakkımız var mı?..” diye soruluyordu.

Yazıyı yazan inanıyordu ki  amaç konser vermek değil, o mekanda kilise müziği çaldırmaktı. “Özellikle ve de inadına”…

Hastalıklı zihniyet

Hadi bunlar hastalıklı bir düşünce biçiminin sayıklamaları diyelim,  en vahim satırlar  sondaki “Milletin Müzik Tercihi” bölümündeydi.  Bir araştırmaya göre  “Türk insanının gözde müziği” ezici çoğunlukla  Türk  Halk Müziği, sonra Türk Sanat Müziği, sonra türküler, sonra arbesk müzikti .(Tümünün yüzdelerini de veriyordu)  Ve Rock dinleyenler yalnızca yüzde  1.4, Adnan Saygun ve onun ekolünü dinleyenler  yüzde 1.1 ve Mozart ve Beethoven dinleyenlerin oranı sadece yüzde 2.1 di…  

Araştırmayı kimin yaptığı nasıl yaptığı, sayılar beni hiç ilgilendirmiyor. Beni ilgilendiren buradan yola çıkarak  yazanın şu hükme varması:  “Bilmiyorum daha fazla söze hacet var mı?..Rakamlar ortada!..Şimdi sormak lâzım;Yüzde 2’lik bir kitleyi tatmin etmek için yüzde 98’lik çoğunluğu üzmek, dahası onları tahrik ve tahkir etmek, iyi niyetle izah edilebilir mi?..”  Yanıtı da kendi veriyor: Hayır bunda mutlak kasıt vardı!

İşte asıl tehlike burada.  Yüzde yarımı bile temsil edene hak tanımazsanız … Sayısal çoğunluk bende istediğimi yaparım derseniz… Bir an için müzik konusunu unutun. Yaşamın her alanında  Türk milletinin kaçta kaçının ne sevip , ne sevmediğine, ne isteyip ne istemediğine bakıp da durumdan vazife çıkaranlar oldukça demokrasiyi falan unutalım.   “Demokratik açılım” sözcükleri gülünç kalır. Maraş’ı Çorum’u, Sivas Mamak Oteli’ni  düşünüyorum… Bence asıl tehlike bu!

Sanatçıları zorlamayın!

Son zamanlarda  başbakanda   “Ya bizdensin ya da düşmansın” tavrı  giderek ağır basar oldu.  Ya AKP’nin  yanındasın ya da vatan haini…  Özellikle sanatçılara  “tarafını seç” gibilerinden bir baskı yapılıyor.

 
“Kürt Açılımı”, isim değiştirip “Demokrasi açılımı” adını aldıktan sonra da, en ufak bir sorgulama ya da eleştiri  getiren, barış karşıtı, savaş yanlısı ilan ediliyor.

Kürt vatandaşlara karşı sürdürülen ayrımcılığa, zulme,  40 yıldır her fırsatta karşı çıkmış  olanlar dahi, hükümeti ya da Başbakanı eleştirmeye kalktı mı  “demek sen  kanın durmasından yana değilsin” suçlamasını yiyor!

Kırk yıldır bu ülkede yasakların kaldırılması için, demokratik açılımlar  için  savaş vermiş, bedel ödemiş, cezalandırılmış  sanatçılara  “AKP’nin ya da Başbakanın bu girişimini destekliyor musun desteklemiyor musun?” diye sormanın  mantığını biri bana açıklasın!

Eğer amaç sanatçıları birbirine düşürmek, biraz provokasyon, biraz sansasyon, biraz reytingse, mesele yok. Anlı şanlı medya buna yeterince alet oluyor zaten. Bir de sanatçıları alet etmesinler. 

 

Cumhuriyet- 23 Ağustos 2009

Paylaş

İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR

Zeynep Oral

Gazeteci , yazar, feminist, İnsan Hakları savunucusu, Barış eylemcisi, STK (Sivil Toplum Kuruluşları) bağımlısı; çok sesli, çok renkli yaşam tutkunu… Halen Cumhuriyet Gazetesi yazarı ve PEN Türkiye Yazarlar Derneği Başkanı. 

Devamı

Sosyal Medya

 
© 2021 Tüm hakları saklıdır.