Tiyatro dünyasından...

Yine bir bulutlarda uçuyoruz, bir dipsiz kuyulara yuvarlanıp duruyoruz. 

Önce keyifli olaydan başlamalıyım: Enka Sanat’ın sunduğu sanatçı belgesellerine bir yenisi eklendi. Yönetmenliğini ve kurgusunu başarılı belgeselcimiz Selçuk Metin’in yaptığı “Anlatamadan Yapamam”. Daha önce Genco Erkal, Haldun Dormen, Haldun Taner, Metin Akpınar ve Leyla Gencerbelgesellerine imza atmış olan Selçuk Metin, bu kez Işıl Kasapoğlu’na odaklanıyor. 

Gözümüz Samandağ’da...

Ben bildim bileli kadınların, kazanılmış haklarını savunmak için verdikleri mücadele hiç bitmedi bitmeyecek. Bizde de dünyanın her yerinde de... Bakınız: Bir gecede ansızın çıkıverdiğimiz İstanbul Sözleşmesi’ne yeniden kavuşabilme çabası. Bakınız: Kadının kendi soyadını kullanabilme hakkı için verilen mücadele vb.

‘Ölmek’ ve ‘yaşamak’ arasında...

Kimi zaman “Ölmek istiyorum” diye haykırırken buluyorum kendimi: Örneğin: Eğitim cemaatlere, Ensar Vakfı’na, Taliban düşüncesine teslim edilip gençlerin geleceği yok edildiğinde... Kayyumlu Boğaziçi Üniversitesi’nde yaşananları izlediğimde... Katillerin korunup Osman Kavala’nın yeniden yargılama isteği reddedildiğinde; tek delil olmadan Gezi tutukluları hâlâ zindanda tutulduğunda... Medeni Kanun’da kadınların kazanılmış hakları teker teker yok edilirken (Neymiş, sadece kızlık soyadı kullanılırsa aile bütünlüğü bozulurmuş!) Senenin ilk altı ayında 205 kadın katledilirken ve 117 kadın da “şüpheli” ölü bulunmuşken... Gazeteciler tehdit edilirken... Kısaca ülkemin geleceği karartılırken ben ölmek istiyorum!

Güzin Dino’nun mezarı kurtarılmalı...

Başlıktaki şu üç sözcük, 22 Haziran günü, sevgili arkadaşım yazar Erendiz Atasü’den aldığım bir mektupla hayatıma girdi. Ve o andan sonra beni Kafka romanlarına taş çıkartacak kaotik bir labirente fırlattı. Kahroldum, yaralandım, vefasızlığın, vicdansızlığın böylesi görülmemiştir dedim, ağladım, güldüm, şaştım, inanamadım, yardım isteyince de müthiş bir dayanışma ağıyla sarıldım.

Şimdi bunu en kısa ve özlü biçimde siz okurlarla paylaşmak istiyorum.

Savaştayız! Hangi savaş bu?

Temmuzun ilk haftası geldiğinde, içimde kapanmaz bir yara, yeniden yeniden kanamaya başlar. 

Ortaçağda değildi. 2 Temmuz 1993 günüydü. Henüz İslam dünyasından, Arap yarım adasından, Afganistan, Pakistan ve dünyadaki çatışmalı bölgelerden 10 milyon kaçak savaşçı ülkemize yerleşmeden önceydi.