Türkiye Şarkısı: Sezen Aksu

Kısa ve net! En azından lafı dolandırmamış! Bu yukarıdaki gibi “nezih”, hoş, akıllı, şefkat, bilgi dolu ve de belden aşağı vuran iletiler telefonunuza ve bilgisayarınıza doluştuğunda siz ne yaparsınız?  

Ben önce şaşırdım! Bu ülkede hâlâ şaşabilmeme şaşıyorum. Sonra gülmeye başladım. A canım kardeşim, bu iş senin söylemenle olmuyor.. ve şarkı söylemeye başladım (Hair müzikalinin “Günaydın günışığı” şarkısını). 

Dünya, memleket ve sen

“Ben bir insan, / ben Türk şairi Nâzım Hikmet

 Ben tepeden tırnağa insan / tepeden tırnağa kavga, hasret ve ümitten ibaret...”

Enes... Dilara... Onat... Nâzım... Öfke… Yıkmalı mı bu devleti?

Bir ülkede insan yaşamının zerre kadar değeri yoksa;
Devlet, korumakla mükellef olduğu çocukları koruyamıyorsa;
Öğrenciler barınabilsin diye çağdaş yurtlar kuramıyorsa;
Buna ayrılan parayı hükümet yandaş vakıflara, tarikatlara akıtıyorsa;
Cemaatler incinmesin, oylar eksilmesin diye muhalefet buna göz yumuyorsa;

Yerli, milli, dini, sanat

İşte budur: Erdoğan noktayı koydu. Önceki gün, Süleymaniye Camisi’nin avlusunda Yeditepe Bienali’nin açılışında yaptığı uzun konuşma ibret vericiydi. (Tümünü internette bulursunuz!) 20 yıldır tıptan uzay bilimlerine, ekonomiden kadınların doğurma/doğurmama haklarına, hukuktan heykel sanatının inceliklerine, her konuda yaptığı açıklayıcı bilgi ve birikimleriyle (!) önerilerde bulundu. 

Sakın unutma, mektup yaz!

“Sakın unutma, mektup yaz!” Böyle seslenirdi arkamdan annem, babam ben daha çocukken. Üniversite yıllarında en yakın dostluklarım mektuplaştıklarımdı. Derken âşık oldum, mektup bekleyerek aşkımı çoğalttım... Sonra mektup yaza yaza âşık oldum. Mektuplar yalnızlığımdı. Mektuplar çoğulluğumdu. Yaşamımın en önemli parçası oldu mektuplar! Sonra... Bir de baktım, mektup denen şey ortadan kalkıverdi! (Eyvah! Şimdiki gençler nasıl âşık olacak?!)