Ritme göre zıplamaktan... Fosforlu Cevriye'ye...

Sizi bilmem ama ben bayılırım ritme göre zıplamaya... Bende pek kulak yoktur. Çocuklarımın seslerini bile birbirinden ayırt edemem. Ne zaman “Eyy” diye haykıran birini duysam hep aynı kişi konuşuyor sanıp oradan kaçmaya bakarım... En sevdiğim aryalar, klasik ya da popüler ezgiler, beynimin yeldeğirmenlerinde dolanıp dursa da onları sese dönüştüremem. Duyduğum her sesi algılasam da aynısını ağzımdan dışarı vuramam. Karga sesli olmamın da bunda rolü var herhalde... 

8 Mart Manzaraları

8 Mart gününü geride bıraktık…

8 Mart’ta neler olup bittiğini daha doğrusu bitmediğini şöyle bir sıralarsak ne rezil bir durumda olduğumuzu daha iyi anlayabiliriz. 

Kadına 'kadın' diyememek...

Önceki gün Erdoğan, “İnsan Hakları Eylem Planı” açıkladı. Şöyle olacak, böyle olacak. Cek ve caklarla dolu temenniler listesini okurken bile benim yüzüm kızarıyor, insanlığımdan utanıyordum... Açıklanan “eylem planı” bence kendi başına bir utanç belgesi. “Hayret, meğer hak hukuk diye bir şey varmış!” diye keşfetmenin trajikomik, zavallı bir ifadesi... Bundan böyle işkence ve kötü muameleye sıfır tolerans demek, bugüne dek bunlarsız edemedik itirafıdır. Gece yarısı ev baskınıyla, çoluk çocuğu korkutup kimse gözaltına alınmayacak demek, bugüne dek sırf kötülük olsun diye bunu yeğledik demektir!

İyi ki varsın Ayşe Buğra!

Dün sabah, akıllardan ve yüreklerden kolay kolay silinmeyecek muhteşem bir buluşma yaşadık. Birbirinden değerli katılımcılarla kucaklaştık. Kâh gülümsedik kâh gözyaşlarımızı tutamadık. Öyle ya da böyle iyi ki yaşıyoruz, iyi ki, iyi ki varsınız dedik...

Türklerin en Kürdü, Kürtlerin en Türkü Yaşar Kemal'i özlemek!

İkimizin de gözleri doldu.“Bak bunu ilk sana gösteriyorum”dedi. Birbirimize sarıldık. Hem güldük hem ağladık!