Leyla Gencer’in izinde…

Tarih 10 Mayıs 2008... Yer Milano... Milano’da La Scala Operası ... 
O akşam müzik dünyasının mabedinde, Orwell’in romanından kaynaklanan “1984” Operası’nın temsili var.. Salon hıncahınç dolu. Temsil başlamadan önce Şef Lorin Maazel sahneye çıkıyor. Perdenin önüne gelip, şu anonsu yapıyor:
“Bu akşamki temsilimizden önce hepinizi saygı duruşuna davet ediyorum.Çağımızın son divası Leyla Gencer’i kaybettik… Burası - La Scala, onun evi, yuvasıydı…” Yaşlı Maestronun sahneden yaptığı anonsu saygı duruşu izliyor. Sonra... Sonra, Maestro sahneden orkestra çukuruna iniyor ve müzik…

Güzel şeyler de oluyor...

Farkında mısınız: Kaç gündür inceden inceye olumlu, güler yüzlü bir hava esiyor memlekette: 
Bunca gerilimli, bunca kavgalı, bunca öfke ve kin dolu bir hayata mahkûm değiliz havası!
İnsan onurunun yok sayılmadığı, aptal yerine konmadığımız ve “vatan haini!” suçlaması olmayan bir hayat mümkün havası! Cumhuriyet ilkelerine, bireysel ve toplumsal değerlerimize küfür edilmediği bir hayat! 

Gençtik, Güzeldik, Dünyayı Değiştirecektik...

Mayıs 1968 - Mayıs 2018...  İşte böyle... 50 Yıldönümü.. . Bir zamanlar bize çoook çok uzakmış gibi görünen zaman dilimi, geçip gidiverdi ... Ve  bir zamanlar hemen elimizi  uzatsak tutuverecekmişiz gibi gelen  hedeflerimiz, sanki  bizden gittikçe uzaklaştı ya da bir sis perdesinin ardına çekildi ...

Sensiz Olmaz

O günü çok iyi hatırlıyorum... İki yıl önce, sonbahardı. Nâzım Hikmet Kültür ve Sanat Vakfı’nın birçok elemanı, Fazıl Say’dan Ataol Behramoğlu, Rutkay Aziz’e sayısız sanatçı, yazar ve gazeteci Köln’deydik... Tarık Akan için düzenlenen anma gecesinde... Tam da o sırada haber aldık sabaha karşı eve yapılan baskınlarla Cumhuriyet yazarlarının yaka paça gözaltına alındıklarını. Listede adı olanlardan biri de Köln’deki anma gecesine katılan Akın Atalay’dı.

Deniz Demek Özgürlük Demektir

(İstanbul’da Deniz Sefası’ sergisinin düşündürdükleri...)

Çocukluğumun ve ilk gençliğimin bütün yazları Suadiye’de bir bahçede geçti. Okullar kapanır kapanmaz haziranın ilk gününden başlayarak, ağustosun son gününe dek Suadiye, Çiftehavuzlar, Fenerbahçe kıyılarından her sabah denize girdim. Plajlardan ve sandallardan... Eğer otomobilli birini bulursak o zaman, daha uzaklara, güzeller güzeli göz kamaştırıcı Süreyya Plajı’na ya da Moda’ya uzanırdık. Deniz özgürlük demekti...