Yaratıcılıkta sınır yok

Bregenz Müzik Festivali’nin göl sahnesinde popüler, şaşaalı, görkemli prodüksiyonları her akşam 7 bin kişi izlerken, kasabanın daha küçük kapalı mekânlarında mutlak deneysel çalışmalara, az bilinen eserlere de yer veriliyordu. Bu yılın programın bu yönü Hollandalı kadın yönetmen Lotte de Beer’e teslim edilmişti... Bu genç sanatçı, operayı genç kuşaklarla ve yeni dinleyicilerle buluşturmayı kendine amaç edilmiş, yenilik peşinde koşan, son yıllarda dünyayı ve özellikle genç kitleyi büyüleyen yaratıcı bir yönetmen.

En ıslak Carmen... Sanat mucizedir

Geçen hafta, festivalin doruğuna yerleşen Carmen operasını izledim. Dört güne sığdırdığım öteki olayları daha sonraya bırakıp bu “çılgınlığı”, sanatın bir mucize olduğuna beni bir kez daha inandıran olayı sizlerle paylaşmalıyım: 

Bütünün parçaları birleştiğinde: Karşıdevrim

Hepsi bir bütün... Bir bütünün farklı parçaları. Sakın sakın bunlar birbirinden ayrı, birbirinden farklı ya da moda deyişle “münferit olaylar” diye bellemeyin! 

Maçka Parkı’nda güvenlik görevlisinin giysisi nedeniyle genç kadını taciz etmesi... Otobüste hasta kafalının şortlu kadına saldırması.... “İslamda put yoktur” diye Atatürk heykeline saldıran kendini bilmeze, polislerin hoşgörülü nazik davranışları... 

Ben de isyankarım

Cumhuriyet davasından ne kaldı geriye? Biraz sevinç, biraz hüzün... Bolca burukluk kaldı...

9 aylık tutsaklık boyunca yaşanan onca özlem, hasret, yokluk, yoksunluk ve haksızlıktan sonra gelen “özgürlüğe” pek sevinememe, kavuşamama ve eksiklik duygusu kaldı. 4 arkadaşımızın içeride tutulmasına, ( Emre İper’le birlikte 5 ) 9 yaşındaki Erdem’in, çok özlediği babası Kadri Gürsel’e yazdığı mektuptaki gibi: “Ben de tabii ki bu konuda isyankârım”!
Geriye ne mi kaldı?

Siz Hiç Gözlerinizle Öpüştünüz mü?

Üç gündür İstanbul Adalet Sarayı’nda adeta tutukluyuz. Adeta özgürüz. Adeta sevinçliyiz. Adeta kahroluyoruz. Adeta insanlık adına utanç duyuyoruz. Adeta hak hukuk varmış gibi yapıyoruz. Adeta... 

Adetasız olan bir şey varsa o da şu: Adeta değil, kesinlikle biz üç gündür gözlerimizle öpüşüyoruz. Birbirine değmeyen ellerimizle kenetleniyoruz. Uzanamayan kollarımızla kucaklaşıyoruz...