Kelepçeler - Onur Bileziklerimiz.

Başlık benden değil. Sevgili Reha İsvan'dan. 12 Eylül faşist askeri darbe sonrasında Barış Derneği sanığı olarak tutuklandığında, genç bir polis özür dileyerek kelepçe takmak zorunda olduğunu söylemişti. Torunu yaşındaki polise ellerini uzatırken Reha İsvan gülümseyerek, "takın, o kelepçeler benim onur bileziklerim" diyordu. (Anımsıyorum, öyleyse ışıklar içinde yaşıyor hala.)

Aydınlık ve Karanlık

Benim gençliğimde, daha güzel, daha eşitçi, sömürüden, şiddetten arınmış bir dünya hayali kurarken en çok kullandığımız slogan şuydu: "Böyle gitmeyecek: Bu düzen değişecek!"
Evet, ülkemde düzen değişiyor. Ama iyiye, güzele, eşitliğe sömürüden ve şiddetten arınmış bir düzene doğru değil tam tersine doğru değişiyor.
Şu son bir hafta içinde olanları alt alta sıraladığımızda, ülkenin nasıl bir karanlığa hızla yuvarlanmakta olduğunu görüyoruz!

Hiç Kimse ya da

Ayni Baskıcı Erkek Kafası

Mine Kırıkkanat’ın “Hiç Kimse” adlı romanını (Kırmızı Kedi Yayınları) bir çırpıda soluk soluğa okudum. Sadece konusu, kurgusu değil, önceki kitaplarındaki gibi bunda da dili, müthiş dinamik ve gerilimli... Sizi peşinden sürüklüyor. Bu gecikmiş okumamda...

Liselilerin İsyanı!

O fotoğraf hepimizin beynine ve yüreğine çakıldı, kolay kolay çıkmayacak! İstanbul Erkek Lisesi... Diploma töreninde okul müdürü konuşurken tüm öğrencilerin sırtlarını dönerek, yandaş değil çağdaş bir eğitim dileklerinin ifadesi olan protestonun fotoğrafı...

Kitaplar Arasında

Kitaplarla dolu günler geçiriyorum. Dikta seslerini duymamak, geri zekâlı yerine konmamak, ülkenin geldiği duruma daha çok kahrolmamak için teselliyi müzikte, kitaplarda, güzel sanatlarda buluyorum...