Hapisteki yazarlara yılbaşı armağanı...

2016 yılının son Esintiler’ini yazıyorum. Aklım, yüreğim yeni yıla hapiste girecek olan yazarlarda, gazetecilerde... 

Sevgili Musa, Hakan, Mustafa, Önder, Bülent, Murat, Akın, Turhan, Güray,Kadri... Ne desem, ne etsem o taş duvarları, demir parmaklıkları yok edemem... Ama yine de sizlere ve yılbaşını hapiste geçirecek olan nice yazar ve gazeteciye içeriyi ısıtacak bir yılbaşı armağanı vermek istiyorum. Ne olabilir diye çok düşündüm... Sonunda buldum!

Lâf ü Güzâf ...

Onlar bilir ki kendi çocukları asla savaşa gitmeyecek... Karlar içinde yarı bellerine gömülü sınır boyu nöbet tutmayacak... Çöllerde telef olmayacak... Mayınlı tarlalara sürülmeyecek.... 
Onlar bilir ki kendi çocukları sınır ötesinde ölmeyecek, tabutları bayrağa sarılı gelmeyecek... 

Ülkenizi sevmek zorlaştığında...

Yıllar boyu öfkeli bir ses avaz avaz haykırıp “laiklik din düşmanlığıdır” diye zart zurt ediyorsa...
Her gün beş vakit Cumhuriyet ilkelerine, Atatürk’e küfür edilmesine göz yumuluyorsa...
Demokrasi, bir amaç değil sadece bir araç olarak görülüyorsa...
Ülkeye hilafeti geri getirme hayalleri kışkırtılıp Şam’da Emevi Camii’nde namaz kılma rüyası görülüyorsa...

Aziz Nesin 101 yaşında

“Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın diyerek yaşattığınız yılanların, bir sonraki hedefi siz olursunuz...”

Yukarıdaki tümce Aziz Nesin’in... Cumhuriyet yazarlarının hapiste olmalarına birçok gazete gözlerini kaparken; yok sayarken... Bırakın sahip çıkmayı; ihbarcılık almış başını gitmişken... Hep Aziz Nesin’in bu sözü aklıma geliyor.

Umudu kesme yurdundan

Zülfü Livaneli Sempozyumu, yaşama tutunma günü oldu. Dün Tarabya Oteli’ndeydi. Sarıyer Belediyesi harika bir organizasyon düzenlemişti. “Barış ve Özgürlüğe adanmış bir yaşam: Livaneli”... Sempozyumun en ilginç yanı, barışın simgesi Kim Phuc’un aramızda bulunmasıydı. Kim Phuc, o ünlü fotoğraftaki küçük kız çocuğu. Hani Vietnam Savaşı’nda napalm bombasından ağlayarak ve haykırarak kaçan o minik kız çocuğu...