Bilge Yaşar Kemal

            Sevgili Okurlar eskiden gazetelerde roman tefrika edilirdi. Romanın en heyecanlı yerinde kesiliverir, “arkası yarın” denirdi.  Son iki yazımda Yaşar Kemal’li anılar anlatmaya başladım, onu da paylaşmalıyım bunu da derken, bir de baktım, bu köşe, Yaşar Kemal üçlemesine dönüşmüş! Ya da Yaşar Kemal  tefrikasına yuva olmuş! Ancak bundan biraz da siz okurlar sorumlusunuz. Yaşar Kemal’le ilgili iki yazımdan sonra, sizden gelen tekiler beni coşturdu. Öyleyse devam… Bu kez iki üniversiteden  iki ayrı “esinti”…

Yaşar Kemal: Bir büyücü!

Gözümün önünde değil, gönlümün içinde yüzlerce Yaşar Kemal “fotoğrafı” var... İçlerinden birkaç “sahne” paylaşayım dedim... 

Yaşar Kemal Beni Nasıl Tahrik etti?!

Yıl 2002… Bir yazısı nedeniyle, DGM, (Devlet Güvenlik Mahkemesi) Yaşar Kemal’i“Halkı sınıf, ırk, din, mezhep veya bölge farkı gözeterek kin ve düşmanlığa açıkça tahrik ettiği” gerekçesiyle hapse mahkûm etmişti. 

O günlerde TRT’ye program yapıyorum. Canlı yayında, o sabah güzel güzel konuşurken (yani bana göre, bence güzel güzel konuşurken) “Bu devletten utanıyorum” deyiverdim. 

Komikliğin Daniskası Körlüğün Şahikası.

Canım sıkıldı mı, çıkartıyorum o fotoğrafı bakıyorum ve o anda başlıyorum gülmeye... İmkânsız, kendimi tutamıyorum. Kahkahalarla gülüyorum. Gözlerimden yaş gelinceye kadar gülüyorum... 
Hangi fotoğraf demeyin? Hani sarayın merdivenlerine dizilmiş müsamere kostümleri içinde Muhafız Alayı yiğitleri... Malkoçoğlu’ndan Teneke Şövalye’ye uzanan yelpazede eşsiz bir “Şov”, bir gösteri... Ortada, hiç ama hiç gülmeyen “Sivil”in endamlı duruşu... 

Kainatı Sevmek"...

             Nazım Hikmet'i beş dakikada anlat dediler. Beş anahtar sözcük seçtim. Her birine bir dakika ayırdım.  Ortaya şu çıktı:
            (AH! Bugün öyle gereksinimiz var ki bu beş anahtar sözcüğe...)