Yaşar Kemal'le 3 an... 3 anı...

Bir gün Yaşar Kemal'in  Bakırköy'deki evindeyim... Kitaplardan konuşuyoruz. Sait Faik'ten konuşuyoruz...  "Dur bak sana ne göstereceğim" dedi. Gitti kitaplıktan  bir kitap alıp getirdi. İlk sayfasında Sait Faik'in el yazısıyla  yazdığı ithafı bana yüksek sesle okuttu..  Okudum:

"Hakaret Patlaması"na dünyadan tepki!

Birkaç gün önce o kocaman, gösterişli Adalet Sarayı'nın minicik, havasız, kasvetli bir odasına, tıkış tıkış sığışmaya çalışıyorduk. Can Dündar ve Çiğdem Toker yargılanıyordu!

Duruşma boyunca o havasız ortamda gözlerimi yargıcın arkasındaki fotoğraftan gözlerimi alamadım. Atatürk bize bakıyordu. Gözleri çakmak çakmaktı. Size emanet ettiğim ülkeyi ne hale getirdiniz der gibiydi...

Aşk Bahane, Teknik Şahane

Shakespeare'in ölümsüzleştirdiği, Veronalı Aşıklar  Romeo ve Juliet , bir süredir İstanbul'dalar.  Birbirine düşman aileleri,   her an  kavgaya, dövüşe , çatışmaya hazır   kızlı erkekli "delikanlı" arkadaşları ve "çeteleri"yle , öfkeleri, sevinçleri, aşkları ve  nefretleriyle  aramızdalar...  Zorlu Gösteri Merkezinde her akşam  izleyici kitlelerini   coşturup, büyüleyip  ayakta alkışlanıyorlar.

Gırtlaklamayla Güvenlik eşleşince...

Bir hafta ruhumu dinlendirmek için uzaklara kaçmaya çalıştım. "Ruhumu dinlendirmek" yani  Türkiye'deki gazeteleri okumamak, televizyonu  açmamak, o haykıran,  azarlayan, nefret dilini benimsemiş , insanı aptal yerine koyan,şiddeti tırmandıran kişinin sesini  duymamak için  bir kaçış... 

Yaşlandıkça özgürleşmek....

Bugün 15 Şubat. Bugün  benim yaş günüm...  5O yaşımda olmuşum.  5O Yaşımda olduğumu düşünmemeliyim.... Yataktan fırla. Çay, gazeteler...

Zırr telefon . "Yaş günün kutlu olsun. Kaç oldun?"... "Şey... işte..."