Ölmek, Sudan ucuz...

            Dünden beri yastayız. Ülkemde yas var. Ülkemde  ölüm var , acı var.
             Acının adı   dün "Tersane"ydi, önceki gün  haftada 100 liraya çalışan 13 yaşındaki "Ahmet Yıldız" (hani başı presse sıkışan)...  Acının ve yasın adı, şu son birkaç yıl içinde  tekrar tekrar   grizu patlamalarıydı... "Kastamonu-Küre"ydi, "Balıkesir -Dursunbey'di" , "Bursa- Mustafakemalpaşa"ydı,  "Zonguldak"tı... Acının adı bugün Soma... 

Kudsi Erguner... Georges Brassens...

                                    Paris'te iki ozanla : Nefesten  Söze...

            Başlığa bakıp nereden nereye demeyin!  Geçen hafta  Paris'teki beş günüme, nasıl 55 olayı birden sığdırmaya çalıştıysam, bugün de bu yazıya, orada yaşadığım, birbiriyle ilgisiz  iki muhteşem olayı sığdırmaya çalışacağım. 
            Olayların ilki, Kudsi Erguner'i dinlemek: ikincisi  "Cabaret Brassens"i izlemekti.

90.Yıl ve Basın Özgürlüğü

Dün, Cumhuriyet gazetesinin 90. Yıl eklerini okurken çok etkilendim. Bunda belki de birkaç gün önce Paris’te UNESCO Merkezi’nde katıldığım “Daha iyi bir Gelecek İçin Basın Özgürlüğü” toplantısının rolü vardı. 

Basın Özgürlüğü mü?..

İster inanın ister inanmayın, Ahmet Davutoğlu’nun “Dünyanın en özgür basını Türkiye’de” açıklaması Paris’teki gazeteciler arasında da günün şakası olarak kabul edildi ve bol bol kahkahalara neden oldu.

1 Mayıs ve Vertigo

Bugün 1 Mayıs. Emekçinin, işçinin bayramı... Başım dönüyor... Bu yazıyı yazarken bugün neler olacak bilmiyorum... 
Başbakan sinyali çoktan verdi: “Taksim’i unutun” dedi. “Taksim’i unutun! İlla buradayapacağız demek, çatışmaya hazır olmak anlamına gelir.” Bu sözle birlikte saflar belirlendi. Çatışma hazırlıkları başladı... Yer ayağımın altından kayıyor. Neler olacak bilmiyorum...