Müzikallerin Şahı: War Horse

LONDRA SAHNELERİNDE TEKNİKLE DUYARLILIĞIN ÇATIŞMASI:

Geçen haftadan sözüm var: Londra sahnelerine geri dönüyorum:

Itri ile Bach’ın Yoldaşlığı...

İstanbul’da St. Antoine Kilisesi… Karşımızda iki müzisyen, iki usta: Neyiyle Kudsi Erguner, viyolonseliyle Eric Maria Couturier… Biri Türkiye’den, öbürü Fransa’dan… Biri Bach dinleyerek, Bach çalarak müzik dünyasında pişmiş; öbürü Itri, İsmail Dede ve Mevlevi ayinlerini dinleyerek, meşk ederek yoğrulmuş… 

Bunu Konuşabilir miyiz?

Salon tıklım tıklım doluydu. Işıklar söndü. Perde açıldı. Modern dans adımlarıyla bir oyuncu sahnenin en önüne geldi. Gözlerimizin içine bakıp şöyle dedi:

"İçinizde kendini Taliban'dan daha üstün hisseden varsa elini kaldırsın."

Joan Baez'den Sevgilerle...

Kaçmak. Korku imparatorluğundan uzaklaşmak. Yaşamanın, soluk almanın, işini yapmanın, sürekli bir gerilime ve kavgaya dönüşmediği bir ortamda bulunmak... Acı çekmeden haberleri izleyebilmek, acı çekmeden yazı yazabilmek...

Zaman Aşınır! Ya Vicdanlar?

Düşünceye engel olunabilir mi?

Hayır olunamaz. Hapse koyun, hücreye tıkın, işkenceden geçirin... Nafile... "Zararlı" düşünceyi barındıran kafayı kesin, ipte sallandırın, boynunu koparın... Yine nafile...