Timur Selçuk’la önceki akşam…

Önceki akşam mutfakta yemek hazırlıyorum. İçeride televizyon açık. Birden kulağıma bir ses geldi. Nicedir özlediğim,  ama koşuşmaktan özlediğimi  bile fark edemediğim bir ses…

Hava kurşun gibi ağır... Hava eksi sekiz... Orada bir Van var...

"Sevgili Türkiyeliler, Manav Ahmet Amca, Kaportacı Süleyman Bey, Kuaför Serpil Abla, Sekreter Aslı Hanım, Dolmuşçu Kasım Abi, ağzı dualı ninem,

Bizler Van'da görev yapan öğretmenleriz. Devlet büyüklerimiz, bizlerden toplumsal düzeni koruma çabası bekliyor. Bizlerden yara bandı olmamızı bekliyorlar. Kanayan derin yaranın üzerindeki küçük bir yara bandı ne kadar işe yaracak?"

Mektupların bir bölümü böyle başlıyordu...

HUGO: Bir Tutam Yaşama Sevinci...

Martin Scorsese'nin "Hugo" filmini gördüm ve kendimi çoktandır hissetmediğim kadar iyi ve mutlu; yeryüzünü da daha güzel, daha şefkatli hissettim.
Filmin eleştirisini bu sayfalarda daha önce okudunuz. Ben, bana yaşama sevinci veren özellikler üzerinde durmak istiyorum.
Neden mi bunca etkilendim? İşte sıralıyorum:

Büşra'nın Mektubu ve İnsanlık Onuru

Bir hafta boyunca bulutların üzerinde uçtuğunu sanırsın...

Dünyanın en güzel kentlerinde kitabın yabancı dillerde tanıtılırken, sen mutlu olduğunu, dünyanın harika olduğunu sanırsın...

Roma'yı fetheden 'Macbeth'

Geçen mayıs ayında, Milano havaalanında uçak beklerken bir de baktım karşı köşede o oturuyor. Hemen gidip kendimi tanıttım. 1974'te benim yazıp Beklan Algan'ın sahnelediği "Adsız Oyun"u İstanbul'da seyretmişliği vardı, sonradan bin kez tanışmışlığımız, karşılaşmamız vardı. Elbet hatırlamadı, ama hatırlarmış gibi yaptı... Ve tam bir saat boyunca oturdu bana hayalindeki "Macbeth" operasını anlattı.