Ah! Sakalımız Yok ki...

Kısa bir süre önceydi. Melih Aşık, “Silah Batırdı” başlıklı yazısında komşu Yunanistan’ı silah harcamalarının batırdığını, 2000-2008 yıllarında Yunanistan’ın 76 milyar dolar; Türkiye’nin ise aynı dönemde silaha 120 milyon dolar harcadığını hatırlattıktan sonra şu soruyu soruyordu: “Neden iki ülke aç kalma pahasına ABD silah sanayini ayakta tutma görevine böyle sıkı sarılmış durumda? Bu konuyu kim gündeme getirecek?”

Sevgili Mustafa Balbay

Sevgili Mustafa Balbay,

Seni içeri tıktıklarından beri dünya kendi ekseni çevresinde 381 kez döndü; güneşin çevresindeki o çoook geniş yörünge üzerindeki ilk turunu da  iki hafta önce tamamladı…

Yeni kültür merkezleri...

(Bankalar Caddesi’ne paranın değil, sanatın gücü egemen olacak mı?)

Elimizdeki değerlerin değerini bilmemek gibi bir huyumuz var. Son iki haftadır Ankara Devlet Resim ve Heykel Müzesi’nden çalınan eserleri okudukça; bilinçsizliği, bilgisizliği, denetimsizliği gördükçe, bir kez daha cehaletin sanki toplumun ve yaşamın her alanını ele geçirdiğine inanır oluyorum. Geleceğimizden endişe duyuyorum.

"Kerem Gibi"

Sizleri bilmem ama, ben hiç unutmadım. 70’li yıllardaydı. 1 Mayıs’larda Taksim Meydanı’ndaydı. DİSK gecelerindeydi. “DGM’ye hayır” mitinglerindeydi. Barış Derneği gecelerindeydi… Onun peşine takılıp hep birlikte söylerdik… Diyelim Taksim Meydanı’nı on bin, on beş bin kişi doldurmuşuz, hep bir ağızdan haykırırdık: “Ben yanmasam, sen yanmasan, biz yanmasak nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa”…

Fazıl Say'ın "İstanbul Senfonisi" ve Muhteşem Dünya Prömiyeri

Üzerinden üç gün geçti, hala rüyada gibiyim.  Konserin sonunda salonun ayağa fırlaması gözümün önünde. O dinmeyen alkış tufanı kulaklarımdan gitmiyor. Hala RUHR 2010  “Avrupa Kültür Başkenti” olma onurunu Fazıl Say’la yaşamayı seçmiş olmasını kıskanıp duruyorum… Dortmund   Konserthauaus’da “Fazıl Say  Festivali”nin  sonuncu konserinden söz ediyorum.  “İstanbul Senfonisi’nin dünya prömiyerinden… Ama bu kez heyecanımı yatıştırıp sakin anlatmalıyım.