Emek Sineması Yaşamalı... Ya da :Sanat Olmasaydı...

29 Uluslararası İstanbul Film Festivali doludizgin başladı!

Doludizgin... Yani.. Emek Sineması için sürdürülen protestolarla… Kültür Bakanı, konuşmasını, parti propaganda konuşmasına dönüştürünce “kısa kes” kıvamındaki karşı çıkışlarla… Onur ödülleriyle… Şakir Eczacıbaşı’na hüzünlü bir veda ve Bülent Eczacıbaşı’na keyifli bir “Hoş geldin”le… Velinimetimiz sponsorlara (Yaşasın Akbank!) teşekkürler… Muhteşem bir filmle (“Paris’te Son Konser”) başladı film festivali!

Ses ve yürek yüceliği...

İki gencin Tülay German belgeseli dünle bugünü buluşturuyor:
Gözyaşlarıyla, canı gönülden gülümseme arasında… Hüzünle, sevinç arasında… Anımsamakla, düş kurmak arasında... Baskıyı, tehdidi sıkışan yüreğimde hissetmekle, sonsuz özgürlüğe kanat çırpmış olmak arasında… Kavuşmakla, özlem arasında… Geçmişle, bugün ve yarın arasında… 

Herkes Bir 'Serseri Mayın' Olabilir...

Erkenden çiçek açmış erik ağaçları gibi, “Yaşasın! Bahar geldi” der gibi kucaklayıverdi beni Ferzan Özpetek’in “Serseri Mayınlar” filmi. Geçen hafta Sungu Çapan’ın “Devlet bakanına salık verilir” başlıklı yazısında okumuştunuz filmin ayrıntılarını… Tekrara düşmeden, vurgulamak istediklerimi sıralıyorum:

Görünen ve Görünmeyen...

Dün, 27 Mart Dünya Tiyatro Günü’ydü. Uluslararası Dünya Tiyatro Günü bildirisini İngiliz oyuncu Judy Dench kaleme aldı. Yıllara meydan okuyan, 80’ine varmak üzereyken sahne ve film çalışmalarına ara vermeyen Judy Dench…

Irak'sız Irak işgali...

Ölümcül Tuzak ya da Sinemayla beslenen ideoloji…

Kısaca “Oscar” diye bilinen “Akademi Ödülleri”nde, yalnız sinema tarihinin değil, tarihin “makus talihi” bu yıl tersine döndü. Ve nihayet, evet nihayet bir kadın yönetmene Kathryn Bigelow’ya en iyi yönetmen ödülü verildi. Seksen iki yıllık Oscar tarihinde bu ödüle aday gösterilen dördüncü kadın yönetmendi.