Yılbaşı Ağacı...

Yılbaşı yaklaşırken okurlardan mesajlar gelmeye başlar. “Yine paylaşın o şiiri bizimle” diyen mesajlar...

O şiir, belki de yeryüzünün en güzel şiiri... 1 Ocak’ta yazılmış bir şiir. 1 Ocak 1962’de...

Memleket İsterim...

Hızla sene sonuna yaklaşıyoruz...
Akıllara, yüreklere ve dillere hep aynı düşünce egemen: Türkiye hiç ama hiçbir zaman bunca komplo teorisiyle, en çetrefilli casus romanlarına taş çıkartacak kışkırtma ve provokasyonlarla iç içe yaşamamıştı. Sık sık aklın durduğu, mantığın işlemediği , yüreğin ve vicdanın çalışmadığı noktaya gelip kalıveriyoruz...

Yüreğin durduğu an...

Tam bugünkü yazımı bitirmiştim ki, bir ölüm haberi daha geldi. Tiyatro sanatımızın duayeni, bütün bir yaşamı tiyatroya adamış Cüneyt Gökçer... Yönetmen, oyuncu, hoca... Sahnelediği oyunlar, operalarla, oynadığı rollerle, üstlendiği görevlerle, yetiştirdiği öğrencilerle, tiyatro tarihimize geçmiş sanatçı.

Zeki Ökten ya da İnsan Sıcaklığının Rengi...

Sevgili Zeki Ökten, eğer birkaç gün önce orada, o cami avlusunda olsaydın, adım gibi biliyorum, saklanacak yer arardın... Sen aramızdan gittikten sonra arkandan yazılanları okusaydın, söylenenleri duysaydın, fena halde utanır, sıkılır, “Yok canım, abartıyorsunuz” der, saklanacak, gizlenecek yer arar, hepimizden köşe bucak kaçardın!

Sağduyu Notları

“Duvara tebeşirle ‘Savaş istiyoruz’ diye yazmışlar. Bunu yazan vuruldu çoktan.”

Sevgili okurlar, dört gün önce Brecht’in bu dizeleriyle bitirdiğim yazıma öyle bir ses verdiniz ki, meğer ne çok ne çok insanın dileğiymiş yaraları sarmak... Yaralara bıçak sokup kanatmak yerine yaraları sarıp okşamak gerekliliğine okurlardan da sayısız öneriler geldi. Siyaseten “şunu yapmalı, bunu yapmalı” gibi telkinleri bir yana bırakıp yaşamın her alanında yararlı olabilecek üç ders notu, sağduyu notu çıkardım mektuplarınızdan.