Latife Hanım

İpek Çalışlar’ın , Doğan Kitap’tan çıkan “Latife Hanım” adlı kitabını biraz önce bitirdim. 500 kusur sayfalık kitap bir haftadır elimden düşmüyordu…

Osmanlı Sarayında Mozart …

Karşımızda Topkapı Sarayı… Önce Bab-ı Hümayun yani Sultan Kapısı . Bir zamanlar sarayın hizmet alanı, bu akşam operaya yetişmeye çalışanların telaşlı adımları, park etmeye çalışan otomobillerle dolu… İşte Babüsselam yani Barış Kapısı. O dev kemerin altından geçip dev bir avludasınız. Burası, Divan’ın toplandığı yer, bir tür idare merkezi… 

Rafa Kalkan Nüfus Planlaması… Kürtlere Yüklenen Namus Cinayeti…

Son günlerde iki tehlikeli yaklaşım, beni geçekten ürküttü!  “Sadece iki mi?” diye sorduğunuzu  duyar gibiyim… Hayır sadece iki değil elbet… Ama geçen hafta içinde beni isyana sürükleyen , bir kez daha insan olarak, kadın olarak, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olarak  beni öfkelendiren , bana aşağılanıyormuşum duygusu veren  bu ikisiydi….

Dil ve Renk Şöleni…

“Gören göz için Fikret Mualla” kitabı ve Abidin Dino’nun  muhteşem yazarlığı…

Kimi zaman sözcükler kifayetsiz kalıyor… Şimdiki gibi…

Hiç Bitmeyen Tiyatro Büyüsü…

Her güzelliğin bir sonu var… 15. Uluslararası İstanbul Tiyatro Festivali sona erdi diye içimde bir hüzün, bir hüzün… Alışmıştım, her akşam dünyanın öbür ucundan ya da hemen buradan yanı başımızdan bilmediğim “dünyaları” keşfetmeye… Alışmıştım, her oyun çıkışında o bir türlü dağılmak istemeyen gençlerle sohbet  etmeye, oyunları tartışmaya… Alışmıştım, “tiyatro öldü, ölüyor” diye vaaz verenlere inat, o ağzına dek dopdolu salonlarda   sahnenin büyüsüyle  kanatlanmaya…