Değerlere Sahip Çıkmak...

Kimi zaman İstanbul trafiğinde ve keşmekeşinde kendime yol açmaya çalışırken, şöyle bir kuruntuya kapılırım: İyi ki şu sokaklarda , caddelerde otomobil kullanıyorum: Yoksa kimse karşıdan karşıya geçemeyecekti... 

’Sorarım Anneme Akşamları’’...

Annecim zaman akıp gidiyor... Annecim zaman duruyor... Senin için duruyor, benim için akıyor. Ama kimi zaman ikimizi birbirine karıştırıyorum. Hangimiz için zaman akıyor, hangimiz için duruyor bilmez oluyorum.

Saldırganlığı Ahlaka Dönüştürmeyelim!

‘’Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey ...’’ diyordu Sait Faik... Ama gelin görün ki, bu tümcenin hemen ardından ekliyordu: ‘’Burada bir insanı sevmekle bitiyor...’’

Linç… Silah… Şiddet…

Tiyatro ve Yaşam… Kurmaca olan veYaşanmakta olan… Yanılsama ve Gercek…

Bunlar nasıl da içiçe, nasıl da birbirinden ayrılmaz bir bütün…Ten ve ruh , içimiz ve dışımız gibi… En baştaki “tiyatro” sözcüğünün yerine müziği, edebiyatı, şiiri, resmi, mimariyi, sinemayı, insanoğlunun tüm yaratıcı eylemlerini koyabilirsiniz, farketmez.

New Orleans Blues…

“Hey Baby! Bana bak bebek ! Bu hayat öyle boktan, öyle saçma sapan bir şey ki, sen en iyisi bana takıl! Sesini, sesin yoksa ellerini ver bana! Hele hele kulağını mutlak ver! “ (Burada herkes, birbirine, tüm kadınlara ve tüm erkeklere , “Hey baby – Hey bebek” diye sesleniyor, İngilizce yazmam ondan.)