“Akdenizin iki yakasında medya…”

Birkaç gün önce, 40 kadar ülkeden 200 gazeteci Marsilya’da bir araya geldik. Çoğunluk Akdeniz’i çevreleyen ülkelerdendi…
Bir ara, toplantının ya açılışındaydı ya da kapanışında, tam anımsamıyorum, şöyle bir çevreme bakındım ve içimden şunu geçirdim:

Özgürlüğümden Utanmak

Tüyap Kitap Fuarındayım…

Yolda trafikte geçirilen iki saate çıldırasıya öfkelensem de; hak etmediğimize inandığım bir muamelenin kurbanı olsam da; yolu olmayan semtlere gökdelenler dikilirken geleceği göremeyen yerel yöneticilerin aymazlığına şaşsam da; kitapların , yazarların, sanat eserlerinin egemenliğindeki kitap fuarına girdiğim anda, bütün olumsuzluklardan sıyrılıyor, iyi ki buradayım, iyi ki buradayım diye sayıklamaya başlıyorum.

Büyük bir şaşaadır ölüm…

“Bir hançer gibi çıkıp gitti”… Kendi dediği gibi… Ataol Behramoğlu’nun onun ardından yazdığı o güzelim yazıda vurguladığı gibi…

Ah evet, tüm medyamız, basını , yayını , hepsi birden, hep beraber, sayfalarını, saatlerini ona ayırmakta kıyasıya bir yarışa girdiler… Günah çıkarma mı? Vicdan rahatlatması mı? Nedir bu?

AB ve Zamazingo …

Günlerdir ben de herkes gibi AB müzakere sürecinin başlamasıyla ilgili tüm tartışmaları izlemeye, hiçbir noktayı kaçırmamaya çalışıyorum. Ama bir de bakıyorum hemen takım zihniyeti gelip yerleşivermiş. Sanki maç seyrediyoruz. Ya “AB yanlısı” olmalısın, ya da “AB karşıtı” … Ya siyah, ya beyaz! Bir o tarafın , bir bu tarafın gol atmasını bekliyoruz!

Kıbrıs’da Kadınların Çabası…

Toplantı masasının çevresinde söz alan kadınlara bakıyorum... Dinleyici sıralarını dolduran kadınlara bakıyorum… Onları dinliyorum…Onları izliyorum… Onlara sesleniyorum… Hangisi Türk , hangisi Yunanlı, hangisi Kıbrıs’ın Türk kesiminden, hangisi Kıbrıs’ın Rum kesiminden ???

Hangisi “bizden”, hangisi “öteki”? Bilmiyorum.