Korku kültürü ve Amerikalıların Seçimi

Televizyona yapışmış , o kanaldan bu kanala atlayarak, hiçbir şey kaçırmamaya çalışarak, sonuçlar açıklandıkça bilgisayarıma doluşan elektronik postalara yetişmeye çabalayarak, ABD Seçimlerini izlerken, aklımda ve yüreğimde hep o hikaye vardı. Hikaye bile değil, John le Carré'nin bir yazısından birkaç satır.

Şiirsiz üşürüm

Dağlarca'yla ne zaman konuşsam içimdeki tüm kara bulutlar dağılır, insana ilişkin, ülkeme ilişkin, yeryüzüne ilişkin umutlarım yeniden kanatlanır.

Hikayelerimiz ve Biz

TÜYAP Kitap Fuarı, haftaya damgasını vurdu.

Beylikdüzü'nde, kimilerine göre “dünyanın öbür ucunda” olsa da, gidiş geliş bir işkenceye dönüşse de, o kitap dünyasına vardığınızda; sevdiğiniz saydığınız yazarlar, şairlerle kucaklaştığınızda; önceden gönül koyduğunuz kitapları büyük indirimlerle satın aldığınızda; daha ne çok ne çok kitabı okumak istediğinizin ayırımına varıp, eyvah zamanım azalıyor diye telaşlandığınızda; yitirdiğiniz, unuttuğunuz bir kitabı yeniden bulduğunuzda ve daha bin bir anda, iyi ki yaşıyorum, iyi ki şimdi buradayım, iyi ki şu kitap fuarı var deyip duruyorsunuz!

Kitap..Kitap..Kitap Fuarı

“Tanrım! Bana kitap dolu bir evle, çiçek dolu bir bahçe ver”… Kofüçyüz demiş bunu...

Hemen ardından eklemek istiyorum: Çiçek dolu gizli bahçemde hep “ilkyaz” olsun… Ve Gülten Akın'ın şiirindeki gibi, “Durup ince şeyleri anlamaya / Kimselerin vakti olmasa da “ biz birikimlerimizle yanıt verelim, açan her çiçeğe…

Güçlü, dirençli, aydınlık..Kitap Fuarı'nın Onur Yazarı Gülten Akın

“ Ah, kimselerin vakti yok Durup ince şeyleri anlamaya…”

İki dize… Ah bu iki dize nasıl da beni içimin en içinden, can evimden yakalayıp sürükledi bir ömür boyu…