Öteki Yol : Barış Eğitimi…

Yeryüzü hiç bu kadar kanamamıştı. Savaş makinesinin çarkları kana doymuyor. Daha çok kan, daha çok ölüm , daha çok katliam diye diye ilerliyor.

Bayramda cam kırıkları…

Ülkem ülkem , tuhaf ülkem… Korkunç ülkem, muhteşem ülkem , zalim ülkem, amansız, insafsız, acımasız ülkem… Bana benden başka dost yoktur derken, en yıkıcı darbeleri kendine vuran ülkem… Milyar dolarlık hırsızları bırakıp, baklava çalan çocukların peşine düşen; katilleri salıverip, defterine ya da duvara “savaş değil barış istiyoruz” yazan çocukları cezalandıran ülkem…

Karaburun’da Kadınlar..

Ah şimdi Karaburun köylerinde olmak vardı! Neden mi?

O kucaklaşmayı, o dayanışmayı, o paylaşımı görmek için, Aynı dili konuşmayan kadınların, ortak deneyimlerden, ortak birikimlerden damıttıkları bilgeliklerini paylaşmalarını, anlaşmalarını, birbirlerine sarılmalarını izlemek için… Bugün İzmir Karaburun köy kadınlarıyla , Midilli / Lesbos Adası’nın Petra köyünün kadınları buluşacaklar ve üç gün boyunca bir arada olacaklar. Bu ilk buluşmaları değil, inanıyorum ki sonuncusu da olmayacak… Ama durun, her şeyi en başından anlatmalıyım:

Tahliye

İçlerinden biri, araştırmacı,  yazar , edebiyata tutkun, karıncadan çalışkan Asım Bezirci’ydi…

İçlerinden biri şair, felsefeci,  “Kıyamet koptu çoktan / Haberiniz yok / Siz hala güneşin / Her sabah doğuşuna güvenen “ diyen Metin Altınok’tu…

Bornova'da Bir Gün

İzmir, Bornova'dayım. Mücevherden farksız, 1880'de inşa edilmiş neo-klasik bir köşkte…

Palmiyeler, ağaçlar, çiçeklerle bezeli bahçenin ortasında iki kat yükselen köşkün ön cephesi müthiş görkemli. Oymalı sütun başlıklarıyla süslenmiş dört kolonlu “portiko”ya , simetrik merdivenlerle ulaşılıyor. Yapının, dönemin ünlü İngiliz mimari Clark ‘ın imzasını taşıdığını Hasan Arıcan'ın “Bornova Köşkleri” kitabından öğreniyorum.