İstanbul'da Erguvan Zamanı hiç bitmesin.

Aya İrini Müzesindeyim. Çağdaş İngiliz besteci John Tavener'in daha önce hiç hiç duymadığım bir eserini dinliyorum. . Hem çok tanıdık geliyor, hem çok yabancı…Tanıdık gelmesi Bizans makamlarını temel almasından olsa gerek. Yabancılığı çözümlemeye çalışıyorum. Kah Rafael Wallfisch'in viyolonsel solosunun peşine takılıyorum, kah Akbank Oda Orkestrası'nın…

Yaşama Sevincinden…. Tiyatroya…

Bu yazının başlığı "Haydi Tiyatroya!" olacaktı. Çünkü birkaç gün sonra 14. Uluslar arası İstanbul Tiyatro Festivali başlıyor ve ben sizi tiyatroya, tiyatroyu da size musallat etmeye kararlıyım! (Bu, "musallat etme" fiilini de Bedri Rahmi'den ödünç aldım: "Ey sanat! Seni bana musallat ettiler, ben de seni başkalarına musallat etmezsem , yuf olsun!" diyordu ya!) Ama geçen hafta yaşadığım bir olay başlığı değiştirtti.

"Pis Sarhoş" ve savrula tekme

Yöneticiler, yetkililer, mülki amirler, bu ülkede hiçbir zaman sanatçıları çok sevmedi. Vazgeçtim “sevmeyi” ; benimsemedi, kollamadı, savunmadı, desteklemedi , arka çıkmadı. Devletin sanatçıyla arası oldum olası yoktu. İlgisi ise daha çok yasaklama, sansür, engelleme, önleme, cezalandırma vb. gibi eylem ve etkinliklerle sınırlıydı…

İşkence Fotoğrafları ve İnsanlık Onuru

“İnsanlık onuru, işkenceyi yenecektir!”

Dillerden düşmeyen slogan buydu.

İşkence denen bu vahşete, bu aşağılanmaya, acıya, ölüme, baskıya, şiddete, utanca, bu insanlık ayıbına karşı elde olan tek silah, tek sığınak, tek “kurtarıcı”, tek umut , insanlık onuruydu.

Eşitliğin olmazsa olmaz koşulu: "Olumlu Ayrımcılık"

Önceki gün tarihi bir fırsatı kaçırdı Türkiye! Yalnız AKP, yalnız Meclis değil, Türkiye'nin kaçırdığı fırsattan söz ediyorum! Anayasa değişiklik paketinde, ilk tur görüşmelerde CHP'nin önerdiği “kadınlara olumlu ayırımcılık” ilkesi ret edildi! İkinci ve son tur görüşmeler yarın. Ve CHP yeniden aynı konuda bir öneri getirecek.