Sanatçı gözüyle yüreğiyle ‘Dünya Hali’

“Seçim bitti, rehavete kapılmayalım, her gün seçim yapıyoruz” diye başlayıp İKSV İstanbul Müzik Festivali’nde seçimler yapmanız için ipuçları verecektim bu pazar. Ancak planım altüst oldu. Çünkü bu arada 60. Venedik Bienali Türkiye Pavyonu için Gülsün Karamustafa’nın gerçekleştirdiği “eser”, “proje” ile ilgili yayın elime geçti. Heyecan verici! Muhteşem!

2024 Venedik Bienali’nde İKSV Türkiye Pavyonu’nu neden Gülsün Karamustafa’ya teslim etti, onu bilemem ama 1970’ten beri (12 Mart muhtırasıyla eşi Sadık Karamustafa’yla birlikte hapse girdiğinden beri) neden onun takipçisiyim, bunu biliyorum: İşte satırbaşlarıyla nedenleri: 

Hayallere sarılma vakti

Pazar akşamından beri içimdeki kuşlar yeniden şarkı söylemeye, kelebekler uçuşmaya başladı. Önceleri ben de birçoğunuz gibi sevinmeyi nicedir unutmuş olduğumu fark ettim. Sonra yavaş yavaş alışmaya çalıştım.

Artık o bağıran, aşağılayan, azarlayan, karşısındakini geri zekâlı yerine koyan, hakaret eden, küfür eden, lanet eden, tehdit eden, o baskıcı, kavgacı ses azalacak umudu... Daha çok insan artık korkmadan konuşacak, yazacak, düşüncesini söyleyecek umudu... Belki hak ve hukuk da yeniden sağlanabilir umudu...

Pazar akşamı ben de gözyaşlarımı tutamayarak Özgür Özel’in, Ekrem İmamoğlu’nun, Mansur Yavaş’ın söylediklerini, üçünün de iyilik, kucaklama, şefkat, sevgi, saygı dolu söylemlerini dinlerken umut tohumlarının dallanıp budaklandığını hissettim. Her şeyin şimdi başladığının, şimdi bin kat daha çok çalışmak ve mücadele etme gereğinin bilincine vardım.

Aklım seçimde, kalbim Elçin’de...

Dün akşam başlayan seçim yasakları, bu gece 12.00’ye dek sürüyor. Elbet yasak cumhurbaşkanı ve yandaşları bağlamaz ama bizleri bağlıyor. O nedenle susss...

Küçük kırgınlıklar büyük resmi gölgelemesin!

Sevgili okurlar ben bugün sizlerle neler neler paylaşacaktım... Örneğin önceki akşam AKM’de dinlediğim muhteşem bir topluluğun Accademia Bizantina’nın o çok duyarlı konserini... Ama durun...

Üç gün sonra seçim var. Neyi seçtiğimizi, neyi seçeceğimizin farkındasınız değil mi! Bu seçimin sadece yerel seçim olmadığının bilincindesiniz değil mi!

Herkese söylemek istediğim tek şey var:

PEN Şiir Ödülü sahibi Enis Batur: Yaşasın hayatı çoğaltan şair!

Önceki gün hayret ki ne hayret bir şey oldu! 21 Mart Dünya Şiir Günü nedeniyle, Kırmızı Kedi-Pera’da 2024 PEN Şiir Ödülü’nü Enis Batur’a sunacağımız ödül törenimiz vardı. Ve Enis Batur kendi ödül törenine geldi! Hayret dediğim bu. Onu biraz tanıyan törenlerden, övgülerden, sosyalleşmekten nasıl kaçtığını bilir. Gelmekle kalmadı, törene katılanların mutlu etti. Bu yazının başlığı, “Yaşasın hayatı ve anlamı çoğaltan şair” olacaktı ama tek satıra sığmaz diye kısalttım. Yerim kısıtlı hemen sadede geliyorum: 

Ali Sirmen’e mektup...

Canım arkadaşım, meslektaşım, yoldaşım, omuzdaşım, umuttaşım, destektaşım Ali. Biliyorum bu mektubu hiç okumayacaksın. Zaten günümüzde kimse kimseye mektup yazmaz oldu. Cümle kurmaya vakti yok insanların, telefonda simgelerle duygularını iletme derdindeler. Okuyamayacak olsan da zarar yok. İçim rahat, yukarıda, ilk cümlede sıraladığım sözcükleri sen bu dünyadayken de sana bol bol ilettim, söyledim, yazdım.

Baharda çiçeklere veda olmaz

Mart ayı... Bahar ayı... Martın 12’sinde geldi haber. Çiçeğimiz, ağabeyimiz, dostumuz... Türk sinemasının köşe taşlarından... Anılarıyla, kitaplarıyla sanat dünyamıza içtenliği, insan sevgisini, yaşama sevincini katan Arif Keskiner sonsuzluğa, daha doğrusu bahara göç etmişti. (55 yıllık bir dostun arkasından yazı yazmak çok çok zor. Toparla kendini Zeynep.)

Direnen Boğaziçi yalnız değildir

8 Mart Dünya Emekçi Kadın Günü haftasında, yıllardır PEN Yazarlar Derneği, ülkemizde kadın hareketinin öncülerinden ve her daim ezilenden yana olan Duygu Asena adına ödül verir. Bu yıl ödülü laik ve özerk, akıl ve bilim yolunda, nitelikli eğitim için mücadeleden vazgeçmeyen, Boğaziçi Üniversitesi’nin direnen akademisyen, öğrenci, mezun ve çalışanlarına verdiğimizi daha önce kamuoyuna duyurmuştuk. Önceki gün Alman Kültür Merkezi Kütüphanesi’nde, gerçekleşen ödül töreninde birbirinden duygulu anlar yaşandı. O güzelim kitaplığı PEN üyesi yazarlar, şairler, akademisyenler doldurmuştu. İşte törenden kimi anlar:

Yaşasın Devrim Yasaları

Bugün 3 Mart! Kurtuluş ve Bağımsızlık Savaşı’ndan, Cumhuriyetimizin kuruluşundan sonra, bugünkü varlığımızı borçlu olduğumuz bir tarih! Cumhuriyetimizin niteliğini belirleyen bir tarih. Mustafa Kemal Atatürk’ün devrimlerinin en önemli adımının atıldığı tarih. Aydınlanma seferberliğinin temelini oluşturan tarih.

Bence de 3 Mart, milli bayram ilan edilmeli! Biliyorum bunu istemekte yalnız değilim! Öyleyse bir gün mutlaka diyelim!

Bundan 100 yıl önce 3 Mart 1924’te Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde birbirini tamamlayan üç Devrim Yasası kabul edildi!

Anıtkabir’de...

Sizlere de oluyor mu bilmiyorum. Bana sık sık oluyor. Kendimi ha bire Mustafa Kemal Atatürk’le konuşurken buluyorum...

Geçen hafta yolum Ankara’ya düştü. Anıtkabir’i ziyaret etmeye doyamıyorum. Yeniden gitmek istedim. Ankara’da Cumhuriyet gazetesinin kültür merkezinde söyleşim olacaktı. Söyleşinin moderatörü şair Güven Baykan, “Ben götürürüm” deyince soluğu orada aldık. 

Sonra sonra... Sonrası biraz karışık! Gözyaşlarımla sevincim, korkularımla umutlarım, endişelerimle milletime güvenim birbirine karıştı.