Bir Ses

Kitaptan bir bölüm;

Selimiye Kışlasının geniş merdivenlerinden aşağıya inerken, yanına çok, güzel, gösterişli bir kadın polis yaklaştı. Sıcak bir gülümsemeyle, "özür dilerim, size kelepçe takmak zorundayım." dedi.

Mavi gözlü, kalın kaşlı, saçlarının önü belli belirsiz ağarmış kadın, kollarını uzattı, gülerek, "buyrun, hemen kelepçeleyin" deyip ekledi: "Onlar benim onur bileziklerim. "

1982 yılının 27 Şubat günüydü.

Reha İsvan'a, 57 yıllık yaşamında ilk kez kelepçe taklıyordu ve 0, henüz, arkadan değil de, önden kelepçelenmenin ne büyük bir nimet olduğunu bilmiyordu.

Son birkaç basamağı elleri kelepçeli indi. Daha önce, iki cezaevi arabasının beklediğini görmüştü. Birinin içine onu yerleştirdiler. Tek başınaydı. Cezaevi arabasının küçük camından dışarıyı görebiliyordu. Beklemeye başladı.

İkindi vaktiydi. Elleri kelepçeli bekliyordu. Nereye götürüleceğini hiç merak etmiyordu. Biliyordu. Avukatı, Turgut Kazan söylemişti: "Sizi Metris'e öteki arkadaşlarınızı Maltepe'ye götürecekler."…

Sayfa 9-10